Η δεξιά « μουρμούρα», η αριστερή «σιωπή» και οι προγραμματικές δηλώσεις του νέου υπουργού δικαιοσύνης

ένα μέτρο που αναμφίβολα συντείνει στον αναγκαίο «εξανθρωπισμό» (και ο όρος δεν χρησιμοποιείται αβασάνιστα) του σωφρονιστικού μας συστήματος.

Φταίει η διάψευση των « υψηλών προσδοκιών» που δημιούργησε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι σπεύδουν να προδικάσουν . Όμως από το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως διατυπώθηκε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, μόνο η υπόσχεση για επαναφορά του αφορολόγητου αφορούσε τον κλάδο μας (η οποία - σημειωτέον – δεν περιλαμβάνεται κάν στα επίσημα αιτήματα του κλάδου, όπως έχουν διατυπωθεί από την Ολομέλεια , τη συντονιστική και τους τρεις μεγάλους συλλόγους), και αυτή επαναλήφθηκε ως δέσμευση στις προγραμματικές δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού. Επίσης η επιλογή του κ. Παρασκευόπουλου ως νέου υπουργού δικαιοσύνης ελάχιστες αντιρρήσεις μπορεί να προκαλέσει, καθώς το επιστημονικό και διδακτικό του έργο είναι γνωστό, όπως επίσης είναι γνωστό ότι οι τρεις «δικοί μας» υπουργοί της τελευταίας πενταετίας (Χ. Καστανίδης, Μ. Παπαϊωάννου, Α.Ρουπακιώτης), χωρίς να ξεχνάμε και τον φοβερό κ. Γενικό (Ν. Κανελλόπουλο), ήταν μεν σαρξ εκ της σαρκός μας, αλλά ακριβώς αυτή η ιδιότητά τους βοήθησε στο να μας αλλάξουν πιο αποτελεσματικά τα φώτα, ενώ η αναμφισβήτητη συνεισφορά τους στην επίλυση των προβλημάτων του δικηγορικού σώματος (εκ των οποίων τα περισσότερα δημιουργήθηκαν ή εντάθηκαν επί της υπουργίας τους) περιορίζεται στον…..αποπληθωρισμό του επαγγέλματος.

Που οφείλεται λοιπόν η «μουρμούρα» στον δικηγορικό κόσμο; Κατά την άποψη μας στο γεγονός ότι οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις έχουν επικρατήσει στον δικηγορικό κόσμο. Έτσι ακόμη και το μετριοπαθές πρόγραμμα του νέου υπουργού δικαιοσύνης είναι ικανό να προκαλέσει «φαγούρα» (γιατί δεν ασχολείται με «τα δικά» μας προβλήματα στην πιο ήπια εκδοχή έως γιατί ο περιορισμός του αριθμού των πράξεων που μπορεί να οδηγήσουν έναν ανήλικο στη φυλακή οδηγούν και στην…. αύξηση της παραβατικότητας), ενώ περνάνε σχεδόν απαρατήρητες κινήσεις στήριξης προς τον πρωθυπουργό της χειρότερης κυβέρνησης (για τον κλάδο μας και όχι μόνον) των τελευταίων χρόνων, όπως αυτή μελών της Συντονιστικής (Ν. Βαρεργάκη, Γ. Σταματογιάννη, Λ. Γκάνη και Δ. Κωστόγιαννη), οι οποίοι ελάχιστες ημέρες πριν τις εκλογές έκριναν κατάλληλο το χρόνο για να επισκεφθούν τον κ. Σαμαρά και να του υποβάλλουν μάλιστα υπόμνημα, στο οποίο μεταξύ άλλων ζητούν «Μείωση» (!!!!) του ποσοστού 26% στην φορολογία εισοδήματος από το πρώτο ευρώ και «ειδική ρύθμιση» (!!!!) για τους δικηγόρους πενταετίας!!!!!

Ενώ όμως η μουρμούρα από τα δεξιά, όλο και….. « τσιμπάει», επικρατεί σιωπή από τα αριστερά και αυτό - κατά την άποψη μας – είναι προβληματικό. Γιατί μπορεί οι κατευθύνσεις που εξήγγειλε με τις προγραμματικές δηλώσεις του ο νέος υπουργός δικαιοσύνης να θεωρηθούν κατ’ αρχάς θετικές (σεβασμός του συντάγματος, διαβούλευση με όλους τους φορείς για τις μεταρρυθμίσεις που θα προχωρήσει το υπουργείο του, συνολική αναθεώρηση του σχεδίου Κ.Πολ.Δ. , ο οποίος, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε περιέχει ρυθμίσεις για την απόδειξη, τις προθεσμίες και την αναγκαστική εκτέλεση «που προβλέπουν ταχύτητες δικονομικά και κοινωνικά δυσβάσταχτες», αναθεώρηση του σχεδίου Κ.Π.Δ ως προς τα μονομελή δικαστήρια κακουργημάτων και μείωση των δαπανών πρόσβασης στη δικαιοσύνη), πλην όμως είναι μακρύς ο δρόμος μέχρι την εφαρμογή τους και πρέπει να ακουστούν φωνές και να συσπειρωθούν δυνάμεις που να πιέζουν προς την πλήρη κατάργηση των παραβόλων, την κατάργηση του δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές και την κατάργηση πλήθους άλλων ρυθμίσεων πάνω στις οποίες χτίστηκε το μνημονιακό οικοδόμημα της δικαιοσύνης. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλες οι προσπάθειες «επιτάχυνσης της δικαιοσύνης» των τελευταίων χρόνων στηρίχθηκαν στην ελάττωση των υποθέσεων που φθάνουν στα δικαστήρια μέσω της αύξησης των δαπανών πρόσβασης στη δικαιοσύνη και ως εκ τούτου είναι αναγκαίο να προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε οποιαδήποτε «μεταρρύθμιση» έχει σκοπό να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.

Τώρα, όσον αφορά τα υπόλοιπα προβλήματα του κλάδου, εδώ τα πράγματα είναι δυστυχώς ακόμη πιο δύσκολα. Γιατί ακόμη και αν θεωρήσουμε ότι η νέα κυβέρνηση διαπνέεται από τις καλύτερες προθέσεις λ.χ. για την επίλυση του ασφαλιστικού, όσο εμμένει στη θέση της  για μη μονομερείς ενέργειες και η χώρα παραμένει δέσμια του χρέους, των συμφωνιών με τους δανειστές (είτε αυτές λέγονται μνημόνια, είτε «γέφυρες») και ψάχνει τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων, είναι προφανές ότι άσπρη μέρα δύσκολα θα κατορθώσουμε να δούμε.

Κουράγιο λοιπόν συνάδελφοι, κουράγιο και….οψόμεθα!