Μετά το ΟΧΙ υπάρχει ελπίδα. Μετά το ΝΑΙ υπάρχει μόνο ο θάνατος

μια νέα συμφωνία. Θεωρεί ότι ως δια μαγείας η νέα λαϊκή εντολή θα γίνει σεβαστή, σε αντίθεση με την προηγούμενη. Αντίθετα, το λαϊκό κίνημα έχει κάθε συμφέρον να μετατρέψει το πρώτο ΟΧΙ σε πρώτο βήμα μιας πορείας ρήξεων και ανατροπών ώστε να τελειώσει η φαρσοκωμωδία της «διαπραγμάτευσης» και να ανοίξει ο δρόμος για την κατάργηση των μνημονίων και της λιτότητας. Είναι προφανές ότι μετά το ΟΧΙ θα συγκρουστεί το σερβίρισμα μιας ξαναζεσταμένης όσο και χαλασμένης σούπας με την ελπίδα συνολικότερων ανατροπών.

Όμως σήμερα, έχει κυρίαρχη σημασία το τι θα γίνει στην περίπτωση του ΝΑΙ. Γιατί στην περίπτωση του ΟΧΙ υπάρχει η ελπίδα για μια άλλη πορεία. Παραμένει ανοικτή η δυνατότητα της απελευθέρωσης από τους «θεσμούς». Αντίθετα, στην περίπτωση του ΝΑΙ, ο θάνατος είναι ακαριαίος.

Το ΝΑΙ σημαίνει:

• Αποδοχή του χειρότερου δυνατού μνημονίου που είδε αυτός ο τόπος.
• Έγκριση όλου του κοινωνικού και οικονομικού βιασμού των προηγούμενων ετών.
• Νέα αντιλαϊκά μέτρα που βαθαίνουν κατακόρυφα την ανεργία, την φτώχεια και την ύφεση.

Ταυτόχρονα (και ακόμη χειρότερα) θα πρόκειται για μια αυτόβουλη λοβοτομή. Η κοινωνία θα βάλει την υπογραφή της στο θάνατό της. Οι ύαινες των καναλιών θα σκούζουν ότι ο λαός αποφάσισε περισσότερη λιτότητα, φόρους, μειώσεις μισθών και συντάξεων. Αυτό που διακυβεύεται στο δημοψήφισμα είναι ότι με ένα ΝΑΙ η εργαζόμενη κοινωνία θα δεχτεί μια συντριπτική ήττα από την οποία δε θα μπορεί να σηκώσει κεφάλι.

Το ΝΑΙ θα αποτελεί διαχρονική ντροπή για ένα λαό που σε όλη την ιστορία του αντιστάθηκε παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς. Παρά τις προσδοκίες και τις μηχανορραφίες μιας μικρής μερίδας της χώρας που βρέθηκαν στην μεριά των σουλτάνων ή των ναζί κατακτητών.

Όλοι ξέρουμε τις χρεοκοπημένες αντιλήψεις της κυβέρνησης που μας οδήγησαν εδώ. Οι δανειστές δεν πείστηκαν, η Μέρκελ δεν υποχώρησε, οι αγορές δε χόρεψαν στο ρυθμό μας, ο Ντράγκι έκοψε τη ρευστότητα, το Eurogroupμας απέβαλε.

Όλοι επίσης ξέρουμε ότι είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι, η συζήτηση για το δημοψήφισμα δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει τη συζήτηση για το ευρώ και την παραμονή της Ελλάδας σε αυτό. Δεν ωφελεί σε τίποτα να το κρύβουμε, αντίθετα, ο φόβος πρέπει να σπάσει.

Όποιοι ψηφίσουν ΝΑΙ, δεν θα το κάνουν επειδή τους συμφέρει η συμφωνία των δανειστών. Θα το κάνουν επειδή φοβούνται και τρομοκρατούνται από τα ουρλιαχτά για τη δραχμή και τις τράπεζες. Εδώ είναι που πρέπει να σπάσει ο φόβος. Με την εξαίρεση ενός 10-15% της ελληνικής κοινωνίας, κανείς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, γιατί σε κανέναν πλέον δεν έμεινε να χάσει τίποτα.

Βυσσοδομούν οι υπάλληλοι της διαπλοκής για τις συντάξεις που καθυστερούν, τα ΑΤΜ που δίνουν 60€ τη μέρα και τις καταθέσεις που κινδυνεύουν.

Τις ίδιες συντάξεις που οι μνημονιακές κυβερνήσεις κατάκλεψαν, μετατρέποντας τους συνταξιούχους σε επαίτες. Τις ίδιες συντάξεις που αν ψηφιστεί το ΝΑΙ θα βρεθούν κι άλλο μειωμένες με κομμένο το ΕΚΑΣ και αυξημένες τις εισφορές.

Ουρλιάζει στα κανάλια η Πέμπτη Φάλαγγα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού για τις καταθέσεις που δεν μπορούν να σηκωθούν και που κινδυνεύουν. Ποιοι είναι αυτοί που δεν μπορούν να ζήσουν με 60€ ρευστά τη μέρα; Ποιοι παίρνουν 1800€ κατά άτομο το μήνα και δεν τους φτάνουν; Ας σκεφτούμε: Ποια εισοδήματα είχαμε πριν τα μνημόνια και τι μας έμεινε πέντε χρόνια μετά; Τι καταθέσεις είχαμε πριν τα μνημόνια και τι μας έμεινε τώρα;

Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που έχασε πάρα πολλά ή σχεδόν τα πάντα, μετά από πέντε χρόνια καταστροφή, δεν μπορεί να βγάλει τα ματάκια της με τα χεράκια της. Δεν μπορεί να συναινέσει στο να χάσει και τα υπόλοιπα. Δεν μπορεί να βάλει την υπογραφή της στη θανατική της καταδίκη.

Το ΟΧΙ είναι ζήτημα επιβίωσης. Αλλιώς υπάρχει μόνο ο θάνατος. Θάνατος βουτηγμένος στην αναξιοπρέπεια και στην ντροπή. Δεν μας αξίζει.