Σχόλια για σχέδιο ΚΠολΔ προς διαβούλευση

της πολυμελούς σύνθεσης.

Άρθρο 79

ΑΛΛΑΓΗ: Κατάργηση δυνατότητας για άσκηση κύριας παρεμβάσεως για πρώτη φορά στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο.

ΣΧΟΛΙΟ:  Αντίκειται στην αρχή της οικονομίας της δίκης.

Άρθρο 89, 91 & 92

ΑΛΛΑΓΗ: Υποχρέωση τήρησης προθεσμίας για κοινοποίηση προσεπίκλησης.

ΣΧΟΛΙΟ: Αποτρέπεται ο αιφνιδιασμός του καθ’ ου η προσεπίκλησης και ως εκ τούτου διασφαλίζεται το δικαίωμα άμυνας.

Άρθρο 94

ΑΛΛΑΓΗ: Υποχρέωση παράσταση σε όλα τα δικαστήρια.

ΣΧΟΛΙΟ: Κατοχύρωση του δικηγορικού επαγγέλματος και ταυτόχρονα διασφάλιση δικαιωμάτων διαδίκων π.χ. από κίνδυνο αοριστίας της αγωγής.

Άρθρο 115

ΑΛΛΑΓΗ: Υποχρεωτική η κατάθεση των προτάσεων στα ειρηνοδικεία.

ΣΧΟΛΙΟ: Συνδέεται με το προηγούμενο σχόλιο για υποχρεωτική παράσταση των δικηγόρων.

 Άρθρα 116

ΑΛΛΑΓΗ: Προστίθεται μια δεύτερη παράγραφος.

ΣΧΟΛΙΟ: Δεν προβλέπεται κύρωση από την παραβίαση (lex imperfecta) – Να προβλεφθεί το απαράδεκτο της σχετικής πράξης.

 Άρθρο 116^Α

ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Συμβιβαστική επίλυση με πρωτοβουλία του δικαστηρίου.

ΣΧΟΛΙΟ: Μεταφορά της δυνατότητας που προέβλεπε το άρθρο 233§§ 2-4 – καταργείται η λεπτομερής διαδικασία που καθιέρωνε η προηγούμενη διάταξη.

Άρθρο 119

ΑΛΛΑΓΗ: Προσθήκη ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

ΣΧΟΛΙΟ: Εκσυγχρονισμός του δικηγορικού επαγγέλματος.

Άρθρο 148

ΑΛΛΑΓΗ: Η συμφωνία της παράτασης της προθεσμίας δεν αφορά τα ένδικα μέσα.

ΣΧΟΛΙΟ: Αφού έχουν τη δυνατότητα να μην επιδώσουν την απόφαση οπότε δε χρειάζεται και πρόβλεψη για παράταση της προθεσμίας για άσκηση ενδίκων μέσων.

 

ΟΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

 Άρθρο 208 επ.

ΑΛΛΑΓΗ: Κατάργηση της υποχρεωτικής απόπειρας του ειρηνοδίκη για συμβιβασμό των διαδίκων.

ΣΧΟΛΙΟ: Δεν εφαρμοζόταν στην πράξη – άλλωστε διατηρείται η ευχέρεια του άρθρου 209.

Άρθρο 215

ΑΛΛΑΓΗ: Επίδοση αγωγής εντός 30 ημερών από την κατάθεση της αγωγής. Η αλλαγή έγκειται στην επίδοση, η οποία θα πρέπει να λαμβάνει χώρα μέσα σε 30 ημέρες από την κατάθεση. Η αγωγή επιδίδεται χωρίς πράξη προσδιορισμού της συζήτησής της (άρθρα 237§1 και 215 §2, βλ. και κατάργηση άρθρου 229 ΚΠολΔ). Επιπλέον, αν η αγωγή δεν επιδοθεί μέσα στην ως άνω προθεσμία, θεωρείται μη ασκηθείσα.

ΣΧΟΛΙΟ: Παρέχεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στον αντίδικο του ενάγοντος για προετοιμασία της υπόθεσης – Μετά την κατάθεση της αγωγής θα πρέπει να γίνεται άμεσα η επίδοση, οπότε δύσκολα θα ξεχνά ο δικηγόρος να κάνει την επίδοση της αγωγής. Αποφεύγεται έτσι η αναβολή της συζήτησης για εμπρόθεσμη επίδοση.   

Εάν η επίδοση είναι εκπρόθεσμη, η αγωγή θεωρείται μη ασκηθείσα. Θα πρέπει να προσδιορισθεί ποια η τύχη των συνεπειών που επέρχονται από την κατάθεση της αγωγής, δηλαδή των δικονομικών, βλ. εκκρεμοδικία.

Προσιδιάζει σε γραφειοκρατική δουλειά που ενδεχομένως θα ενισχύσει τη συσσώρευση υποθέσεων με κίνδυνο τον περιορισμό διασποράς υποθέσεων

Άρθρο 237

ΑΛΛΑΓΗ: Μεταβάλλεται το σύστημα κατάθεσης των προτάσεων – Υποχρεωτική η κατάθεση των προτάσεων πριν τη συζήτηση της υπόθεσης – Περιορισμός της προφορικότητας και ενίσχυση της έγγραφης προδικασίας.

Μέσα σε 100 ημέρες από την κατάθεση ο διάδικος υποχρεούται να καταθέσει προτάσεις και σχετικά. Από την παρέλευση των 100 ημερών παρέχεται η δυνατότητα για αντίκρουση των ισχυρισμών του αντιδίκου με προσθήκη που κατατίθεται μέσα σε 15 ημέρες. Με την παρέλευση της παραπάνω προθεσμίας κλείνει ο φάκελος (237 §§1,2).

Μέσα σε 15 ημέρες από το κλείσιμο του φακέλου της δικογραφίας ορίζεται η σύνθεση του δικαστηρίου ή ο εισηγητής δικαστής (στο Πολυμελές Πρωτοδικείο) και προσδιορίζεται η συζήτηση του δικογράφου σε χρόνο όχι μεγαλύτερο των 30 ημερών από την παρέλευση της ως άνω 15νθήμερης προθεσμίας. Ορίζεται ότι κατά την ορισμένη δικάσιμο δεν εξετάζονται μάρτυρες και η υπόθεση συζητείται χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξουσίων δικηγόρων τους. Περαιτέρω, δεν επιτρέπεται αναβολή της συζήτησης (237§4).

Μάρτυρες εξετάζονται εφόσον τούτο κριθεί αναγκαίο από το Δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή διατάσσεται επανάληψη της συζήτησης σε χρόνο όχι μικρότερο των δεκαπέντε ημερών. Η ολοκλήρωση της εξέτασης των μαρτύρων επιφέρει το τέλος της επανάληψης της συζήτησης (237§6).

ΣΧΟΛΙΟ:  Με τη διάταξη του άρθρου 237 προβλέπεται η καθιέρωση μια τελείως διαφορετικής διαδικασίας στα πρωτοβάθμια δικαστήρια από αυτήν που ισχύει μέχρι σήμερα. Οι επιχειρούμενες αλλαγές αποσκοπούν στον περιορισμό ή και την εξάλειψη των δυσάρεστων φαινομένων που συντελούν στην καθυστέρηση ολοκλήρωσης της διαδικασίας στο ακροατήριο

Συγκεκριμένα, προβλέπεται η επιχείρηση διαδικαστικών πράξεων (κατάθεση προτάσεων, αντίκρουση ισχυρισμών) μέσα σε προθεσμίες που έχουν ως σημείο εκκίνησης την ΚΑΤΑΘΕΣΗ και ΟΧΙ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της αγωγής, η οποία σύμφωνα με τη διάταξη της παραγράφου 4 θα προσδιορίζεται σε 145 ημέρες από την κατάθεση της αγωγής.

Ωστόσο, ο στόχος της επιτάχυνσης της απονομής δικαιοσύνης είναι αμφίβολο αν θα επιτευχθεί με τις εν λόγω αλλαγές στον ΚΠολΔ. Ειδικότερα, η υλοποίηση των προβλεπόμενων ρυθμίσεων προϋποθέτει όχι μόνο υλικοτεχνική υποδομή (λ.χ. σύστημα ηλεκτρονικής παρακολούθησης δικογράφων και πινακίων), αλλά και επιπλέον ανθρώπινο δυναμικό που αφορά τόσο δικαστικούς λειτουργούς όσο και υπαλλήλους. Με βάση τις κρατούσες σήμερα συνθήκες, εκτός από συγκεκριμένες κατηγορίες υποθέσεων (λ.χ. μισθωτικές διαφορές, μικροδιαφορές), ο προσδιορισμός της συζήτησης σε 145 το πολύ ημέρες από την κατάθεση της αγωγής παρίσταται ως γράμμα κενό εάν δεν επέλθουν και άλλες αλλαγές που αφορούν το σύστημα απονομής δικαιοσύνης και ειδικά την οργάνωση και υποδομή του (βλ. 237 §1,2,4 ΚΠολΔ). Καταρχήν, προτείνεται ο διορισμός επιπλέον δικαστικών λειτουργών, ιδίως σε Πρωτοδικεία με μεγάλο φόρτο εργασίας, η εύρεση περισσότερων αιθουσών ακροατηρίων και ο εκσυγχρονισμός του συστήματος μηχανοργάνωσης.

Η νέα ρύθμιση είναι κοντινότερη προς το ανακριτικό σύστημα που εφαρμόζεται στη Γερμανία. Προκατάθεση όλου του αποδεικτικού υλικού σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα δημιουργεί ασφυκτικό πλαίσιο που ενδέχεται να επιφέρει κινδύνους ως προς τη βασιμότητα – απόδειξη ισχυρισμών. Παρόλ’ αυτά η αρχή διαθέσεως παραμένει ισχυρή στο νέο σύστημα του υπό τροποποίηση Κώδικα. Ενδεχομένως ένας συνδυασμός των δύο αυτών συστημάτων θα εξασφάλιζε και τη συμμετοχή του φυσικού δικαστή στην ανεύρεση της αληθείας, τη συλλογή αποδεικτικού υλικού αυτεπάγγελτα και την καθοδήγηση των διαδίκων, και ο σκόπελος της απώλειας των (εξαιρετικά συντόμων) προθεσμιών θα καλύπτονταν με μόνη επίκληση των εγγράφων και προσκόμισή τους σε μεταγενέστερο στάδιο, ενώ θα προφυλασσόταν και η ιδιωτική ελευθερία των διαδίκων αφού αυτοί θα χάραζαν με το εισαγωγικό δικόγραφο και τις προτάσεις, κατά την αρχή της διαθέσεως, το εύρος  της ελευθερίας του δικαστή για συλλογή αποδείξεων, κατά το ανακριτικό σύστημα.

Διαφαίνεται μια τάση αποδυνάμωσης της προφορικότητας της διαδικασίας και ενίσχυσης της έγγραφης προδικασίας. Το αποδεικτικό μέσο του μάρτυρα περιορίζεται και υποκαθίσταται ουσιαστικά από τις ένορκες βεβαιώσεις (βλ. και προσθήκη ειδικού κεφαλαίου για τις ένορκες, άρθρα 421-424 ΚΠολΔ), πράγμα που αποτελεί ρωγμή στο σύστημα της αμεσότητας της αποδεικτικής διαδικασίας. 

Αναμφίβολα, πρόκειται για κάτι εντελώς καινούργιο για το ελληνικό δικονομικό σύστημα. Η υποβάθμιση του αποδεικτικού μέσου των μαρτύρων, καθώς πλέον αποκτούν επικουρικό ρόλο, δεν είναι σίγουρο ότι θα δημιουργήσει προβλήματα. Η δυνατότητα για συζήτηση της υπόθεσης χωρίς την παρουσία των πληρεξούσιων δικηγόρων σε συνδυασμό με τον κατ’ αρχήν αποκλεισμό των μαρτύρων επιταχύνει τη διαδικασία, καθώς εξοικονομείται πολύτιμος χρόνος, του οποίου γινόταν σπατάλη στην επ’ ακροατηρίου συζήτηση. Πρόβλημα δημιουργείται με τη δυνατότητα αναβολής της συζήτησης, καθώς αφού δεν υπάρχει στάδιο στο οποίο μπορεί να προβληθεί το σχετικό αίτημα. Ίσως όταν και τα δυο μέρη συμφωνούν σε αναβολή της συζήτησης, να πρέπει να δηλώνεται αυτό στις προτάσεις που θα καταθέτει το κάθε ένα μέρος ξεχωριστά.

Εντούτοις, για τις περιπτώσεις που το υλικό της δίκης δεν συνίσταται σε νομικούς μόνο ισχυρισμούς, οπότε και η εξέταση μαρτύρων ή των διαδίκων παρέλκει, η προφορικότητα της διαδικασίας θα πρέπει να διασφαλιστεί. Οι μάρτυρες αποτελούν αποδεικτικό μέσο που συνδέεται με την αμεσότητα της διαδικασίας και συνακόλουθα διευκολύνουν το δικαστή στην ανεύρεση της αλήθειας. Ακόμα και οι «εκπαιδευμένοι» μάρτυρες  υφίστανται τη «βάσανο» του ακροατηρίου και εναπόκειται στην ευχέρεια του δικάζοντος η αξιολόγηση της μαρτυρικής κατάθεσης, δυνατότητα που τις περισσότερες φορές δεν παρέχεται με την καθ’ υπαγόρευση σύνταξη των ενόρκων βεβαιώσεων. Με την παρουσία μαρτύρων και ορισμένες φορές ακόμα και των ίδιων των διαδίκων παρέχεται στον δικάζοντα η δυνατότητα να σχηματίσει ολοκληρωμένη άποψη για τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης.

Η διακριτική ευχέρεια του δικαστή για κλήση μάρτυρα, όπως είναι δοσμένη στο σχέδιο, δεν διευκρινίζει κατά πόσο ο Δικαστής δεσμεύεται αν αποφασίσει την κλήση μαρτύρων, να ζητήσει την κλήση μάρτυρα μιας μόνο πλευράς, και όχι της άλλης.  Ένα τέτοιο ενδεχόμενο φαίνεται να προσβάλει την ισότητα των όπλων των διαδίκων.  Ακόμα θα δημιουργεί ανασφάλεια δικαίου όταν θα απορρίπτει την προφορική εξέταση μαρτύρων, ενώ μια πλευρά ή και οι δύο θα θεωρούν ότι η εξέτασή τους είναι απαραίτητη.

Τέλος η ισχυροποίηση των ενόρκων βεβαιώσεων ως αποδεικτικών μέσων, δεν συνδυάζεται με περαιτέρω αλλαγές που όντως θα ενδυνάμωναν την αξία τους. Συγκεκριμένα δεν προβλέπεται στο σχέδιο δυνατότητα εξέτασης του ενόρκως βεβαιούντος από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της άλλης πλευράς ή του αντιδίκου διαδίκου αυτοπροσώπως. Κίνδυνος για παρέλκυση της δίκης αφού σ’ αυτές μπορεί να περιγράφονται και γεγονότα ανούσια σχετικά με την επίδικη διαφορά, λόγω έλλειψης εξέτασης και απουσίας καθοδηγητικού ρόλου του δικαστή.

Άρθρο 238

ΑΛΛΑΓΗ: Υποχρέωση κατάθεσης της παρέμβαση, προσεπίκλησης κλπ μέσα σε εξήντα ημέρες από την κατάθεση της αγωγής.

ΣΧΟΛΙΟ: Ακόμη μια διάταξη που εντάσσεται στο γενικότερο πνεύμα της προώθησης της προδικασίας. Στα θετικά σημεία της αλλαγής συγκαταλέγεται ότι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από την κατάθεση της αγωγής ξεκαθαρίζει το υλικό της δίκης, οπότε έχει αποκρυσταλλωθεί πλήρως η διαφοράς ως προς τις βασικές της πτυχές. Ωστόσο, μειονέκτημα αποτελεί η ικανοποίηση αναγκών που θα ανακύψουν μετά την εξηκοστή ημέρα από την κατάθεση της αγωγής. Σε αντίθεση με τη βασική διακήρυξη ότι επιδιώκεται και με αυτό νομοθέτημα η επιτάχυνση της διαδικασίας η εν λόγω διάταξη λειτουργεί μάλλον προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ειδικά, για τις ανακοινώσεις και τις παρεμβάσεις θα έπρεπε να απαλειφθεί η ρύθμιση για την τήρηση της προδικασίας ώστε να εξασφαλισθεί μεγαλύτερη ελαστικότητα.

Άρθρο 251

ΑΛΛΑΓΗ: Πλήρης κατάργηση του καθήκοντος καθοδήγησης του ειρηνοδίκη.

ΣΧΟΛΙΟ: Ενόψει της υποχρεωτικής παράστασης με δικηγόρο στις διαδικασίες ενώπιον του ειρηνοδικείο και με δεδομένο ότι διατηρείται ακέραιη η γενική διάταξη του άρθρου 236 (που καθιερώνει την καθοδηγητική υποχρέωση του δικαστή) η εν λόγω ρύθμιση στερείται πλέον αντικείμενου και ορθώς καταργείται.  

Άρθρο 260

ΑΛΛΑΓΗ: Ματαίωσητης συζήτησης αν οι διάδικοι δεν λάβουν κανονικά μέρος σε αυτή. Η αλλαγή αφορά τις συνέπειες εάν δεν ζητηθεί ο προσδιορισμός της νέας συζήτησης μέσα σε 60 ημέρες από τη ματαίωση: η υπόθεση διαγράφεται από το πινάκιο και η αγωγή θεωρείται ως μη ασκηθείσα.

ΣΧΟΛΙΟ: Η ρύθμιση στοχεύει στην ταχεία εκκαθάριση των πινακίων από εκκρεμείς υποθέσεις. Η ρύθμιση συνδέεται με το ζήτημα διακοπής της παραγραφής, συνέπεια που επέρχεται με την επίδοση της αγωγής.

Πρέπει να διευκρινισθεί ότι ματαιώνεται η συζήτηση μόνο εάν και οι δυο οι διάδικοι δεν λάβουν κανονικά μέρος στη δίκη. Εάν μόνο ένας από αυτούς δεν παρίσταται κανονικά, τότε η συζήτηση της υπόθεσης θα πρέπει να διεξάγεται, συνεκτιμώμενης της μη κανονικής παράστασης του ενός διαδίκου. Σε σχέση με τη θεώρηση της αγωγής ως μη ασκηθείσας εάν δεν προσδιοριστεί νέα συζήτηση της υπόθεσης μέσα σε 60 ημέρες από την ματαίωση της, είναι αναγκαίο να παρατηρηθεί ότι αποσκοπεί στην οριστική εκκαθάριση της διαφοράς μέσα σε σύντομο χρόνο. Ωστόσο για μη δημιουργηθούν προβλήματα από την εν λόγω διάταξη που σχετίζονται με την παραγραφή των αξιώσεων, θα πρέπει να γίνει δεκτή  εν προκειμένω η εφαρμογή του άρθρου 263 ΑΚ. Επομένως, σε περίπτωση που η αγωγή λογισθεί ως μη ασκηθείσα εξαιτίας του μη προσδιορισμού νέας συζήτησης μέσα 60 ημέρες από την ματαίωση, τότε ο ενάγων θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ασκήσει νέα αγωγή μέσα σε 6 μήνες ώστε να θεωρηθεί ότι η παραγραφή διακόπηκε με την άσκηση της πρώτης αγωγής. 

Άρθρο 268

ΑΛΛΑΓΗ: Κατάργηση ευχέρειας για κατάθεση ανταγωγής με προτάσεις.

ΣΧΟΛΙΟ: Αφού ο τρόπος και η προθεσμία για κατάθεση της ανταγωγής προβλέπεται στο άρθρο 238, παρέλκει η σχετική αναφορά στο άρθρο 268. Διαπιστώνεται, όμως, ότι καταργείται η δυνατότητα για κατάθεση ανταγωγής με τις προτάσεις, καθώς πλέον αυτή μπορεί να ασκηθεί μόνο με αυτοτελές δικόγραφο. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο αποτρέπεται ο αιφνιδιασμός του αντιδίκου.

Άρθρο 269

ΑΛΛΑΓΗ: Πλήρης κατάργηση.

ΣΧΟΛΙΟ: Κατάργηση συγκεντρωτικού συστήματος. Η εισαγωγή ενός νέου τρόπου εισαγωγής του πραγματικού υλικού της δίκης, όπως αυτός καθιερώνεται στα άρθρα 237 και 238, θα καθιστούσε άνευ αντικειμένου τη ρύθμιση του άρθρου 269 και ως εκ τούτου ορθώς καταργήθηκε πλήρως.    

Η κατάργηση της διάταξης συνάδει με το γενικότερο πνεύμα επιτάχυνσης της διαδικασίας. Ο χρόνος πρότασης των ισχυρισμών (προτάσεις-αντίκρουση) προβλέπεται στη νέα διάταξη του 237 ΚΠολΔ (βλ. και 238 ΚΠολΔ σχετικά με την παραδεκτή άσκηση παρέμβασης, προσεπίκλησης, ανταγωγής, ανακοίνωσης δίκης). Ωστόσο, ζήτημα ανακύπτει με τη δυνατότητα πρότασης οψιγενών ισχυρισμών, δηλαδή τα πραγματικά γεγονότα που γεννώνται από το χρονικό σημείο του προσδιορισμού της συζήτησης της αγωγής, μέχρι την συζήτηση. Για λόγους οικονομίας της δίκης, θα πρέπει να προβλεφθεί ειδική ρύθμιση για την περίπτωση αυτή.

Άρθρο 271

ΑΛΛΑΓΗ: Εάν η αγωγή ή η κλήση προς συζήτηση δεν επιδόθηκαν εμπρόθεσμα, η αγωγή λογίζεται μη ασκηθείσα.

ΣΧΟΛΙΟ: Η εμπρόθεσμη επίδοση της αγωγής ανάγεται σε όρο του παραδεκτού της αγωγής αφού υφίσταται εξομοίωση μη εμπρόθεσμης κλήτευσης με μη κλήτευση.

Εξαιρετικά αυστηρή η νέα ρύθμιση. Προφανώς επιδιώκει να αποτρέψει το φαινόμενο της μη επιδόσεως της αγωγής ώστε να ζητείται αναβολή κατά την πρώτη συζήτηση. Η μη εμπρόθεσμη κλήτευση, που δεν είναι σπάνιο γεγονός, δεν είναι δυνατόν να εξομοιώνεται με μη κλήτευση. Άλλωστε, ο κανόνας είναι ότι η μη εμπρόθεσμη επίδοση μιας πράξης δεν έχει ως συνέπεια το ανυπόστατο αυτής (εξαίρεση αποτελεί η μη εμπρόθεσμη επίδοση της κατασχετήριας έκθεσης). Με τη νέα ρύθμιση ουσιαστικά η μη εμπρόθεσμη κλήτευση εξομοιώνεται με την περίπτωση που η αγωγή κατατίθεται στην γραμματεία χωρίς να επιδίδεται ποτέ -έστω και εκπρόθεσμα- στον εναγόμενο.

 

Σημειώσεις για τις ειδικές διαδικασίες

Για το 591- παρ. 1 β) προστίθενται το πώς ασκούνται παρέμβαση και προσεπίκληση, προστίθενται τα δ) ε) και ζ)  για προτάσεις, αποδεικτικά μέσα και έφεση.

Προβληματικό: ενώ στην παρ. 1 ορίζεται ότι οι προτάσεις κατατίθενται στη συζήτηση, στην παρ. 2 ορίζεται ότι θα πρέπει να υπάρχει προηγούμενη ενημέρωση  του δικαστή για τους ισχυρισμούς.

Προστίθενται κάποια άνευ σημασίας άρθρα απόδειξης.

Γαμικές διαφορές

1. 592  Μεγαλύτερη εξειδίκευση ως προς το είδος των διαφορών.

593 Μπαίνει το κριτήριο της κατοικίας του ενάγοντος για την κατά τόπον αρμοδιότητα σε υποθέσεις διατροφής.

1. 597  Λαμβάνεται υπ’ όψιν η μη προσέλευση, παράλειψη και άρνηση διαδίκου ανάλογα με τις άλλες αποδείξεις.

601 Καθ' ύλην αρμοδιότητα στα ελληνικά δικαστήρια για Έλληνες που δεν έχουν κατοικία στην Ελλάδα ή απέβαλλαν λόγω του γάμου την ελληνική ιθαγένεια.

Παρ. 3 αρμοδιότητα δικαστηρίων Αθηνών να αντικατασταθεί σε άλλη κατά τόπον αρμοδιότητα κατοικίας ενάγοντος/ουσας.

Πρόσθεση άρθρων, μεγαλύτερη ανάλυση.

607 Αύξηση των προστίμων στην άρνηση εξετάσεων για διαπίστωση πατρότητας από 29-290 σε 100-500 ευρώ.

608 Τοπική αρμοδιότητα και της κατοικίας ενάγοντος για σχέση γονέα - τέκνου.

614 Ειδικό κεφάλαιο για περιουσιακές διαφορές που περιλαμβάνει τις εργατικές, μισθωτικές, αυτοκινητικές.

 

Μισθωτικές διαφορές - Διαταγή απόδοσης μισθίου

Περιορισμός άρθρων

Έκδοση διαταγής απόδοσης με εξώδικη όχληση προ 2 μηνών, απόγραφο μετά από  30 ημέρες, πιο αργή η διαδικασία κατά το παλαιότερο καθεστώς.

Διαταγή πληρωμής

624 Ακυρότητα για αγνώστου διαμονής, εγκυρότητα διαταγής πληρωμής με νόμιμα διορισμένο αντίκλητο.

631 και 636 Τάσσονται προθεσμίες για άμυνα οφειλέτη κατά του οποίου στρέφεται η διαταγή πληρωμής και είναι αγνώστου διαμονής.

1. 627  Βεβαίωση ιδιωτικών εγγράφων από συμβολαιογράφο.
2. 632  Ανακοπή σώρευση αιτήματος ανακοπής κατά πράξεων εκτέλεσης.
3. 633  Προθεσμία 15 ημερών για ανακοπή από τη δεύτερη επίδοση.

 

Ασφαλιστικά μέτρα

691, 691Α Χωρισμός σε δυο άρθρα της προσωρινής διαταγής.

693 Αυτοδίκαιη άρση ασφαλιστικού μέτρου σε περίπτωση άπρακτης προθεσμίας εκτός αν επιδοθεί από τον αιτούντα διαταγή πληρωμής μέσα στο διάστημα των 20 ημερών.

740 Υποθέσεις 782-866 πάλι πίσω στα πρωτοδικεία, εκτός από υιοθεσία και ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή που είναι στα πολυμελή.

754 Ερημοδικία: συζήτηση της υπόθεσης κατ’ ουσίαν σε περίπτωση μόνο της απουσίας του αιτούντος.

759 Πραγματογνωμοσύνη με διαδικασία 591 παρ.2 πριν από τη συζήτηση.

786 Διορισμός προσωρινής διοίκησης από μονομελές και όχι από ειρηνοδικείο.

800 Υιοθεσία: μόνο στους έχοντες ελληνική ιθαγένεια  και πάλι αρμοδιότητα δικαστηρίων Αθηνών.

Συνολικό σχόλιο

Συνοψίζονται οι ειδικές διαδικασίες σε λιγότερα άρθρα, κυρίαρχη αλλαγή στο προηγούμενο καθεστώς σε ότι αφορά την απόδοση μισθίου (πιο αργή διαδικασία), επέκταση του τεκμηρίου της ομολογίας και προτίμηση στην προφορική διαδικασία αντί της έγγραφης, επέκταση των ενόρκων βεβαιώσεων και στις ειδικές διαδικασίες.

 

Αναγκαστική εκτέλεση

            Άρθρο 924:  Απαλείφεται η έναρξη της διαδικασίας εκτέλεσης, επίδοση αντιγράφου του απογράφου, και παραμένει μόνο η επιταγή. Διορισμός αντικλήτου πλέον με το νέο σχέδιο στην Περιφέρεια του Πρωτοδικείου του τόπου εκτέλεσης έναντι του προϋφισταμένου Ειρηνοδικείου.

            Άρθρα 933,934:   Απαλοιφή της λέξης «μόνο». Δεν προβλέπεται όμως άλλος τρόπος προσβολής εκτός από την ανακοπή. Υποχρεωτικός προσδιορισμός! στην ίδια δικάσιμο περισσοτέρων ανακοπών με ξεχωριστά δικόγραφα. (Άρα εξ αρχής και δεν μπορούν να μεταφερθούν για συζήτηση στην ίδια δικάσιμο με αναβολή επί της έδρας για συνεκδίκαση. Πρόβλεψη επί προσθέτων λόγων ανακοπής μόνο με ιδιαίτερο δικόγραφο που κατατίθεται στη γραμματεία και επιδίδεται στον αντίδικο 8 μέρες τουλάχιστο πριν τη συζήτηση. Δεν προβλέπεται πάντως μέσα επίθεσης και άμυνας καθώς και προθεσμία αυτών επί του δικογράφου προσθέτων λόγων. Σκοπός της ύπαρξης ξεχωριστού «συναφούς» προς το κύριο δικόγραφο της ανακοπής για πρόσθετους λόγους που είτε παρελήφθησαν είτε γεννήθηκαν σε μεταγενέστερο της ασκηθείσας ανακοπής στάδιο είναι η οικονομία της δίκης και η διασάφηση με την εκδίκαση όλων των διαφορών κατά μία δικάσιμο.

            Υποχρέωση προσδιορισμού συζητήσεως ανακοπής σε 60 μέρες από την κατάθεση και εκδίκαση της κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. 

            Με την τροποποίηση του Κώδικα δεν προβλέπονται ένδικα μέσα κατά της αποφάσεως επί της ανακοπής, ειδεμή μόνο αυτό της εφέσεως και της ανακοπής ερημοδικίας κατά αποφάσεως η οποία έκρινε επί ανακοπής κατά της απαίτησης που στηρίζεται σε συμβολαιογραφικό έγγραφο. Στην περίπτωση αυτή δυνατότητα υποβολής αίτησης αναστολής εκτέλεσης.

            Με την τροποποίηση λύνεται το ζήτημα της πολλαπλής κατά τόπο αρμοδιότητας που εξαρτάται από την πράξη εκτέλεσης και τίθεται σταθερή πλέον κατά τόπο αρμοδιότητα δικαστηρίου: αρμόδιο είναι το δικαστήριο του τόπου εκτέλεσης.

            Επαναφορά ρητή του απαράδεκτου της ανακοπής στην έκταση ισχύος του δεδικασμένου και του άρθρου 330 για την απόφαση αλλά και του 633 παρ. 2 εδαφ γ για τη διαταγή πληρωμής. Επομένως το κύρος και η ύπαρξη της απαίτησης δεν εξετάζονται κατά τον πρώτο στην περί ανακοπής δίκη. Ορθότατα για με παρέλκυση δικών ανακοπής για ζητήματα που ήταν αντικείμενο διάγνωσης στη διαγνωστική δίκη στην απόφαση της οποίας εδράζεται η αναγκαστική εκτέλεση.

            Σημαντική αλλαγή άμεσα σχετιζόμενη με την ανωτέρα παράγραφο ότι η παραχρήμα απόδειξη για την απόσβεση της απαιτήσεως εξειδικεύεται στη διατύπωση ότι πρέπει να αποδεικνύεται με έγγραφα έγγραφη εξόφληση). Επομένως αντιρρήσεις κατά της εκτέλεσης που αφορούν την απαίτηση παραδεκτές και βάσιμες μόνο σε περίπτωση εξόφλησης ή καθ’ οιονδήποτε άλλο τρόπο απόσβεσης της απαίτησης σε χρόνο μεταγενέστερο της τελεσιδικίας, και όχι σε προγενέστερο αυτής, αφού μη πρόταση της κατά τη διάρκεια της διαγνωστικής δίκης επί της οποίας εδράζεται η αναγκαστική εκτέλεση καταλαμβάνεται από το δεδικασμένο.

      Υποχρέωση έκδοσης απόφασης επί της ανακοπής εντός 60 ημερών από τη συζήτηση. Ακόμα Αν γίνει δεκτή ανακοπή που διατάζει τη διόρθωση της κατασχετήριας έκθεσης, ιδίως ως προς την περιγραφή του κατασχεθέντος, την εκτίμηση και την τιμή πρώτης προσφοράς, τον τόπο και τον υπάλληλο του πλειστηριασμού, η απόφαση δημοσιεύεται τη δέκατη ημέρα πριν τον πλειστηριασμό στην ιστοσελίδα δημοσιεύσεων πλειστηριασμών του Δελτίου Δικαστικών Δημοσιεύσεων του Τομέα Ασφάλισης Νομικών του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολουμένων.

            Σημαντική αλλαγή στις προθεσμίες και κατάργηση του «τεμαχισμού» των πράξεων εκτέλεσης με προθεσμία για ανακοπή κατά ξεχωριστής πράξης. Σχηματικά 2 στάδια για την προσβολή της εκτέλεσης με ανακοπή.

      Κατά το πρώτο αφορά τις πλημμέλειες όλου του χρονικού διαστήματος από την πρώτη πράξη εκτέλεσης (ρητά πλέον η επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση) μέχρι την δημοσίευση της κατασχετήριας έκθεσης μέσα σε 45 μέρες, αρχόμενη από την ημέρα κατάσχεσης (δηλαδή μετά το τριήμερο?).

      Κατά 2^ο αν αφορά την εγκυρότητα της τελευταίας πράξης της εκτέλεσης, μέσα σε τριάντα ημέρες αφότου η πράξη αυτή ενεργηθεί και αν πρόκειται για εκτέλεση για την ικανοποίηση χρηματικών απαιτήσεων, μέσα σε τριάντα ημέρες από την ημέρα του πλειστηριασμού ή αναπλειστηριασμού αν πρόκειται για κινητά, και εξήντα ημέρες αφότου μεταγραφεί η περίληψη της κατακυρωτικής έκθεσης, αν πρόκειται για ακίνητα

      Με τις νέες ρυθμίσεις της τροποποίησης περιορίζεται σημαντικά το εύρος εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 935 παρότι αυτό δεν καταργείται.

            Άρθρο 939: εκσυγχρονισμός με τη δυνατότητα γνωστοποίησης της αναστολής και με ηλεκτρονικά μέσα.

            Άρθρο 950: Αύξηση ύψους επιβαλλόμενου προστίμου για μη απόδοση ή παράδοση τέκνου έως 100.000 ΕΥΡΩ. Προσθήκη τρίτης παραγράφου ότι διατάσσεται αυτεπαγγέλτως η απόδοση ή παράδοση τέκνουην επικύρωση από το δικαστήριο της κατά το άρθρο 1441 του Αστικού Κώδικα συμφωνίας των συζύγων, με την οποία ρυθμίζεται η επιμέλεια των τέκνων, βάσει της τροποποίησης του οικογενειακού δικαίου με τον νόμο….

            Άρθρο 952: Εξειδίκευση καταλόγου περιουσίας οφειλέτη. Στην περιουσία όπως προκύπτει και πρέπει να αναφέρεται στον κατάλογο περιλαμβάνονται και οι απαλλοτριώσεις ακινήτων που έγινα από τον οφειλέτη την τελευταία 5ετία πριν την υποβολή της αίτησης.

      Εν δυνάμει με τη νέα ρύθμιση θεωρεί ο νόμος τις απαλλοτριώσεις αυτές εξ ορισμού καταδολιευτικές. Πάει να δημιουργηθεί τεκμήριο απόδειξης επί τούτου;

            Άρθρο 953: Κατάργηση ρητής μνημόνευσης των περιπτώσεων ακατάσχετων κινητών της παραγράφου 4 του άρθρου.

      Τα ακατάσχετα πλέον θα ανευρίσκονται εφόσον υπάγονται στη γενική ρύθμιση. Πλέον καθίσταται ζήτημα ερμηνείας. Πιο ευέλικτη διάταξη αλλά και «κίνδυνος» αύξησης ανακοπών σχετικά για το ποια είναι τα πράγματα που είναι απολύτως απαραίτητα για τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης του οφειλέτη και της οικογένειάς του και, προκειμένου για πρόσωπα που με την προσωπική τους εργασία αποκτούν όσα τους χρειάζονται για να ζήσουν, τα πράγματα, τα οποία είναι απαραίτητα για την εργασία τους. Η απαλοιφή καταλόγου συνεπάγεται ότι τα πράγματα αυτά μπορούν να κατασχεθούν άνευ περιορισμού;

            Άρθρο 953: Επιτάχυνση διαδικασίας πλειστηριασμού με την ημέρα πλειστηριασμού υποχρεωτικά να προσδιορίζεται σε 8 μήνες από τη μέρα κατάσχεσης

            Άρθρο 955: Καταργείται η δυνατότητα επίδοσης περίληψης κατασχετήριας. Μόνο αντιγράφου. Αυτό ανευρίσκεται και στα επόμενα άρθρα που ήταν δυνατή η επίδοση περίληψης.

      Μεταφορά του τι πρέπει να περιλαμβάνει η κατασχετήρια έκθεση, ήτοι του περιεχομένου της, από την πρώτη στη Τρίτη παράγραφο του άρθρου, προφανώς για θέμα μεθοδολογικής ορθότητας και συνοχής. Περιορισμός προθεσμιών 1) από 8ημερο σε 3ημερο στο Ειρηνοδικείο του τόπου της κατάσχεσης, 2) από 10ημερο σε 5μερο για επίδοση στον υπάλληλο του πλειστηριασμού. Αν παραληφθούν οι διατυπώσεις άκυρος ο πλειστηριασμός, σε αντίθεση με προγενέστερη διατύπωση που μιλούσε για επέλευση ακυρότητας.

      Παρ’ όλη τη διαφορά διατύπωσης θα πρέπει να πρόκειται για προσβολή πλειστηριασμού με ανακοπή εντός προβλεπομένων προθεσμιών και όχι για αγωγή ακυρότητας αυτού.

            Άρθρο 958: Σημαντική τροποποίηση. Δυνατότητα δεύτερης κατάσχεσης των ίδιων κινητών του ίδιου οφειλέτη από άλλο δανειστή. Η επιβολή δεύτερης κατάσχεσης δεν είναι πλέον άκυρη. Μη αναζήτηση εξόδων του δανειστή ο οποίος δεν ικανοποιήθηκε από την κατάσχεση.

            Εξαφάνιση δυνατότητας προσβολής της νέας κατάσχεσης. Μείωση της υπερβολικής προστασίας του πρώτου δανειστή που επέβαλλε κατάσχεση και του οφειλέτη, η οποία δεν είχε και πραγματικό λόγο ύπαρξης παρά μόνο στη δυσχέρανση της διαδικασίας και το άνοιγμα επιπλέον δικών. Επιβράβευση του πιο επιμελούς και ίσως πιο τυχερού δανειστή. Η επιβράβευση αφορά σε όλη τη διαδικασία της εκτέλεσης και όχι μόνο από το λόγο ότι επιβραβεύεται αυτός που ήταν πιο γρήγορος στην επιβολή κατάσχεσης.

            Άρθρο 959 επ.: Ο πλειστηριασμός γίνεται με την υποβολή γραπτών και ενσφράγιστων προσφορών και στη συνέχεια διαδοχικών προφορικών προσφορών.Οι γραπτές και ενσφράγιστες προσφορές, με ποινή ακυρότητας, δεν πρέπει να περιλαμβάνουν αίρεση ή όρο, είναι ανέκκλητες και υποβάλλονται, μαζί με την εγγύηση του άρθρου 965 παρ. 1 και το τυχόν πληρεξούσιο του άρθρου 1003 παρ. 2, στον υπάλληλο του πλειστηριασμού είτε στο γραφείο του την αμέσως προηγούμενη εργάσιμη ημέρα του πλειστηριασμού κατά τις ώρες 10 το πρωί έως 2 το απόγευμα, με σύνταξη σχετικής πράξης, είτε την ημέρα του πλειστηριασμού στον τόπο του από τις 4 έως τις 5 το απόγευμα, οπότε καταχωρίζονται στην έκθεση του πλειστηριασμού. Λοιπές ρυθμίσεις επί κατακύρωσης.

      Κατάργηση κήρυκα, περίληψης κτλ, αλλαγή τυπικών προϋποθέσεων. Άρθρο 965 κατάθεση πλειστηριάσματος σε τράπεζα και όχι πλέον υποχρεωτικά στο Παρακαταθηκών, Οι τόκοι προσαυξάνουν το πλειστηρίασμα.. Η κατάθεση είναι ακατάσχετη, δεν εμπίπτει στην πτωχευτική περιουσία και δεν υπόκειται στις δεσμεύσεις που επιβάλλει το Δημόσιο για τη διασφάλιση των συμφερόντων του

      Άρθρο 972: μείωση προθεσμίας από 15 σε 10 μέρες αναγγελία δανειστή διορισμός αντικλήτου στη περιφέρεια πρωτοδικείου. Άρθρο 973 προσδιορισμός αναπλειστηριασμού εντός 5μήνου από τον προηγούμενο. Αλλαγή διατυπώσεων και εισαγωγή προθεσμίας (3ημερης) δημοσίευσης.

            Άρθρο 975 επ.: όπου αναφέρεται μέρα πλειστηριασμού προστίθεται και η κήρυξη της πτώχευσης.

      Στην πρώτη τάξη προστίθενται και οι απαιτήσεις αποζημίωσης δανειστών, λόγω αναπηρίας ποσοστού ογδόντα τοις εκατό (80%) και άνω, με εξαίρεση την ικανοποίηση για ηθική βλάβη, εφόσον προέκυψαν έως την ημέρα του πλειστηριασμού ή την κήρυξη της πτώχευσης. Αλλαγή ποσοστών διανομής πλειστηριάσματος.

      Άρθρο 980: υποχρεωτική τοκοδοσία σε περίπτωση προσβολής της κατάταξης δανειστών με ανακοπή. Σε περίπτωση τελεσίδικης ευδοκίμησης της ανακοπής ο δανειστής υποχρεούται να επιστρέψει στον υπάλληλο του πλειστηριασμού εντόκως το ποσό που εισέπραξε.

            Προσθήκη 5^ης παραγράφου με το εξής περιεχόμενο: Το απόρρητο των κάθε μορφής καταθέσεων σε πιστωτικά ιδρύματα, καθώς και των άυλων μετοχών που καταχωρίζονται στο Σύστημα Άυλων Τίτλων (Σ.Α.Τ.) του Κεντρικού Αποθετηρίου Αξιών δεν ισχύει έναντι του δανειστή που έχει δικαίωμα κατάσχεσης της περιουσίας του δικαιούχου της κατάθεσης ή της μετοχής. Το απόρρητο αίρεται μόνο για τα χρηματικό ποσό που απαιτείται για την ικανοποίηση του δανειστή. Για την κατάσχεση στα χέρια πιστωτικού ιδρύματος ως τρίτου το έγγραφο επιδίδεται είτε στην έδρα του είτε στο κατάστημα στο οποίο τηρείται ο λογαριασμός.

            Άρθρο 985: κατάσχεση εις χείρας τρίτου. Προσθήκη στη πρώτη παράγραφο με το εξής περιεχόμενο. Όταν η κατάσχεση επιβάλλεται στα χέρια πιστωτικού ιδρύματος, αυτό θα πρέπει να δηλώσει, αν υφίσταται στα χέρια του ακατάσχετη απαίτηση κατά την έννοια του άρθρου 982 παρ. 2 στοιχ. γ’ και δ’.

            Άρθρο 995 επ: αντίστοιχες διατυπώσεις και αλλαγή σειράς παραγράφων κατά το ύφος και την μέθοδο κατάσχεσης κινητών.

            Άρθρο 998: τρίμηνη προθεσμία καταγγελίας πλέον σε προθεσμία 1 μηνός.

            Άρθρο 997: επιτρεπτή επιβολή και δεύτερης κατασχέσεως.

            Άρθρο 1000: πέντε ημέρες μετά τον πλειστηριασμό πλέον 15 πριν.

            Άρθρο 1009: τροποποίηση για καταγγελία εμπορικής μίσθωσης μετά τον πλειστηριασμό ακινήτου.

            Άρθρο 1047: αλλαγή διατύπωσης μόνο.

            Άρθρο 1049:Απόφαση που διατάζει την προσωπική κράτηση, σύμφωνα με το άρθρο 1047, δεν εκτελείται αν εκείνος που καταδικάστηκε βρίσκεται κατά το χρόνο της εκτέλεσης σε αδυναμία να εκπληρώσει τη χρηματική οφειλή του.

Σχόλιο:

      Σκοπός της τροποποίησης είναι φιλελευθεροποίηση, άμβλυνση αγκυλώσεων του συστήματος και επιτάχυνση της διαδικασίας εκτέλεσης. Ως προς το σκοπό της επιτάχυνσης οι ρυθμίσεις είναι προς τη σωστή κατεύθυνση με σύντμηση των προθεσμιών και περιορισμών των λόγων ανακοπής. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η διαδικασία καθίσταται φιλική τόσο προς τον κατασχόντα όσο και προς τον υπερθεματιστή. Η δυνατότητα και δεύτερης κατάσχεσης ανταμείβει το δανειστή εκείνον που είναι πιο επιμελής καθ όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης και όχι μόνο αυτόν που πρώτος επέβαλε κατάσχεση και μετά παραμέλησε τη διαδικασία. Ακόμα ό υπερθεματιστής δεν θα βρίσκεται αντιμέτωπος με νομικές διαδικασίες που μπορεί να διακινδυνεύσουν την αγορά του, τουλάχιστο όχι στον βαθμό που προϋπήρχε. Έτσι είναι δυνατό μεγάλες ομάδες πληθυσμού να μην αποθαρρύνονται να συμμετάσχουν στον πλειστηριασμό.

      Παρότι φαινομενικά η δικηγορική ύλη μειώνεται με την αποδυνάμωση των λόγων ανακοπής και τη σύμπτυξη της διαδικασίας εκτέλεσης, εν τούτοις είναι δυνατή η εξισορρόπηση με την αύξηση των υποθέσεων που κατ’ εντολή ανατίθενται σε δικηγόρους. Αφού πλέον κάμπτονται εν πολλοίς οι φόβοι του δανειστή σχετικά με την ταχύτητα που θα ικανοποιήσει την απαίτησή του. Αντίθετα τα κόστη φαίνεται να παραμένουν στα ίδια ύψη.

Η δυνατότητα  επιβολής δεύτερης κατασχέσεως μπορεί κατ’ αρχήν να επιβραβεύει τον επιμελέστερο δανειστή, στην πράξη όμως υπάρχει κίνδυνος καταστρατήγησης του σκοπού της, αφού, εφόσον τα έξοδα εκτέλεσης δεν μειώνονται, υπάρχει κίνδυνος ο οικονομικά ισχυρότερος δανειστής να ικανοποιεί την απαίτησή του μέσω εκτέλεσης και σε βάρος άλλων πιστωτών, που παρότι επέβαλλαν κατάσχεση θα πρέπει εκ νέου να αναγγείλουν τις απαιτήσεις τους. Αν δεν υπάρξει αναγγελία τότε θα δύναται να καταρτίσει ο επισπεύδων δικό του πίνακα. Πιθανώς αχρείαστη διασπορά των διαδικασιών κατάσχεσης.

      Παρόλο που σαφώς μειώνεται ο χρόνος της διαδικασίας εκτέλεσης, χωρίς παράλληλα να δυσχεραίνεται ουσιαστικά η θέση του οφειλέτη εν τούτοις η τροποποίηση ως προς το κομμάτι της εκτέλεσης παραμένει συντηρητική.  Ο Κώδικας παραμένει εγκλωβισμένος στο δίπτυχο κατάσχεση κινητών κατάσχεση ακινήτων. Περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό με τη σκλήρυνση που εμφανίζει στην κατάσχεση άυλων πραγμάτων, εννόμων σχέσεων ή και αξιών.

      Έτσι η περιορισμένη δυνατότητα κατάσχεσης επιχείρησης, μίσθωσης και ιδιαίτερα εμπορικής, όπου η εξόφληση θα γίνεται σταδιακά από τα εισπραττόμενα μισθώματα, από μετοχές, και δικαιώματα πνευματικά, ευρεσιτεχνίας κτλ καθιστά μεγάλο μέρος των, όχι και τόσο νέων πια, περιουσιακών στοιχείων ακατάλληλα για ικανοποίηση της απαίτησης του δανειστή. Π.χ. πια είναι η δικαιολογητική αξία σήμερα για την ανάγκη έκδοσης απόφασης κατά την εκουσία δικαιοδοσία προκειμένου να επιτραπεί η κατάσχεση ειδικών περιουσιακών αντικειμένων? Καμία θα μπορούσε να επιβάλλεται κατ’ ευθείαν κατάσχεση και απλώς να επιτρέπεται ανακοπή του οφειλέτη.

      Ακόμα δεν υφίσταται λόγος να μην υπάρχει ρητή πρόβλεψη ότι σε απουσία πλειοδοτών ο δανειστής ή οι δανειστές με δήλωση συμψηφισμού δύναται να μεταβιβάσει σ’ αυτόν το προς πλειστηρίαση πράγμα. Ή ότι ο υπερθεματιστής πρέπει να καταβάλει τη πλειστηρίασμα σε μετρητά μόνο και όχι με ομολογίες χρεόγραφα κτλ, ή και χωρίς δανειοδότηση. Π.χ. και αν ακόμα δεν έχει εγκριθεί δάνειο αγοράς να εξασφαλίζεται με εγγυητική τραπεζική επιστολή μέχρι της εγκρίσεως του δάνειου κτλ.

      Πρόκειται για μια ακόμα αναθεώρηση στο δίκαιο της εκτέλεσης που παρότι προς τη σωστή κατεύθυνση και θεμιτή, δεν διασχίζει το Ρουβίκωνα προς μία μεταρρύθμιση τολμηρή, πρωτότυπη και όχι περιοριστική, που θα κρατήσει τον Κώδικα έγκυρο και σε μεταγενέστερες εξελίξεις της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.