Μια ξεχασμένη ομολογία του Γ. Στουρνάρα
- Published in Οικονομική κρίση
Αντιγράφουμε από το "Inprecor.gr"
Αναμφίβολα, απ΄ όλους τους «αστέρες» που διεκπεραιώνουν τη συντελούμενη «οικονομική γενοκτονία», κατ΄ εξοχήν αυθεντική φιγούρα είναι ο Γ. Στουρνάρας. Για πολλούς λόγους, ουσιαστικούς και σημειολογικούς. Ας σταχυολογήσουμε ορισμένους…
Ο Στουρνάρας δεν υποκρίνεται ότι συμπονά τα θύματα του κοινωνικού στραγγαλισμού. Είναι αποφασιστικός, ολέθριος, αλλά διαθέτει πάντοτε την ηρεμία του «ταγμένου» καθεστωτικού τεχνοκράτη, που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για τις ανάγκες ή τη βούληση της κοινωνίας. Ξέρετε, αυτή η «αρετή» του ολοκληρωτισμού που εδώ και λίγα χρόνια λέγεται «περιφρόνηση για το πολιτικό κόστος».
Ο Στουρνάρας στην πραγματικότητα δεν προσπαθεί να πείσει- δεν τον ενδιαφέρει. Πιθανότατα δεν τον ενοχλεί που ακούγεται σαν ανασφαλές, τρεμάμενο, αξιοθρήνητο παιδαρέλι (αν βέβαια το συνειδητοποιεί). Νομίζεις ότι κάνει αγγαρεία όταν χειρίζεται (;) λέξεις κι όχι αριθμούς. Ενίοτε όμως κι αυτοί τον αιφνιδιάζουν. Τον ρωτάς πχ για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που προ «κουρέματος» ήταν η τρίτη τράπεζα σε επάρκεια κεφαλαίων στην Ευρώπη κι αυτός ψελλίζει κάτι για κάποιους, που κάτι ερεύνησαν και κάπου αλλού κατέληξαν… Ο Στουρνάρας