Logo
Print this page

Οι δικηγορικές εταιρείες και το..... μοίρασμα της "πίτας"

142310arkas Το παρακάτω άρθρο του Συμβούλου του Δ.Σ.Α Νικόλα Κανελλόπουλου δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ" τον Ιανουάριο του 2004.

Εμείς το αναδημοσιεύουμε, διότι μολονότι γράφτηκε και δημοσιεύτηκε πριν από έξη χρόνια συνεχίζει να είναι επίκαιρο, καθώς παρουσιάζει με σαφήνεια την απόψη των "εκσυγχρονιστών" για το μέλλον της δικηγορίας, την οποία αντιμετωπίζουν αυστηρά ως  "αγορά" (σημειώνουμε ότι δεν γίνεται ούτε μία αναφορά  στην ανάγκη .......

βελτίωσης του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης, βλ. και άρθρο Κ. Μπέη για αντίθετη αντίληψη)  και κυρίως εξηγεί έως ένα βαθμό την ανεκτικότητα που επέδειξαν τα μέλη των Δ.Σ. των μεγάλων συλλόγων απέναντι στην "απελευθέρωση".  Επισημαίνουμε δε ότι  η μόνη ουσιαστική διαφοροποίηση που έχει επέλθει από τότε έως σήμερα αφορά  τους όρους της μοιρασιάς,  καθώς τότε οι "εκσυχρονιστές" επεδίωκαν την ανατροπή του "παραδοσιακού" μοντέλου δικηγορίας με αλλαγές που δεν θα επέτρεπαν να παρεισφρύσουν "εξωτικοί" (λ.χ. κεφαλαιουχικές και πολυεπαγγελματικές εταιρείες) στην "αγορά" νομικών υπηρεσιών,  ενώ σήμερα - εν όψει των συμφερόντων των "κέντρων" που επιβάλουν τις αλλαγές - αναγκάζονται να αποδεχθούν το μοίρασμα της πίτας, ελπίζοντας ότι μέσω του "υγιούς ανταγωνισμού" θα τους μείνει και το καλύτερο "κομμάτι"!!!

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ

1/1/2004

ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ - ΤΕΥΧΟΣ 41, σελ. 46-48

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ.

Εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο

Ο πολυεπίπεδος σύγχρονος χείμαρρος εξελίξεων θα ήταν αδύνατον να αφήσει ανέγγιχτο το δικηγορικό επάγγελμα. Η αποτελεσματική πλέον άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος στα σύγχρονα τεχνολογικά, οικονομικά αλλά κυρίως υπερεθνικά δεδομένα, με την πολυμορφία της τεχνολογίας, τον επαναπροσδιορισμό και την άνθιση νεότευκτων μορφών συναλλαγών αλλά και την αδήριτη πια αναγκαιότητα της κατάρτισης του δικηγόρου με τρόπον ώστε να αντεπεξέρχεται ικανοποιητικώς στις απαιτήσεις μιας υπερεθνικής νομικής και επιχειρηματικής κοινότητας, δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζεται από άρτια βασική κατάρτιση, ενδελεχή εξειδίκευση, επιτυχή μηχανοργάνωση, οικονομικά μέσα και ειδικευμένο βοηθητικό προσωπικό.

 

Ποιος καλύτερος τρόπος για την σωρευτική συνεύρεση όλων των ανωτέρω παραμέτρων σε ένα δικηγορικό γραφείο, από την συνένωση δυνάμεων πνευματικών, οικονομικών και πελατειακών στο όνομα και υπό την μορφή μιας δικηγορικής εταιρείας;

 

Σε υπερεθνικό επίπεδο ο θεσμός των δικηγορικών εταιρειών όχι μόνο ανθεί αλλά ως ένα βαθμό έχει προωθηθεί στην κατεύθυνση των διασυνοριακών συγχωνεύσεων των μεγάλων νομικών συμμαχιών. Η πιο πολυσυζητημένη και τολμηρή από αυτές τις συμφωνίες ήταν η τριμερής συγχώνευση μεταξύ της Clifford Chance (Λονδίνο), της Rogers & Wells (Νέα Υόρκη) και Puender, Volhard, Weber & Axter (Γερμανία) με την οποία δημιουργήθηκε η μεγαλύτερη δικηγορική εταιρεία του κόσμου. Στο κλίμα αυτό του ανταγωνισμού οι λονδρέζοι ανταγωνιστές τους σπεύδουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των προαναφερθέντων πρωτοπόρων, με άμεσο στόχο όχι μόνο την επαύξηση του minimum των δικηγορικών αμοιβών και την θέση του ελαχίστου ορίου σε επίπεδα ασύλληπτα για τον μέσο μονήρη καλό μάχιμο δικηγόρο, αλλά και την αύξηση των διασυνοριακών επιχειρήσεων.

 

Παρά το γεγονός λοιπόν ότι στο διεθνή χώρο οι εγχώριες και κατ’ αποκοπή συγχωνεύσεις είναι φαινόμενο σύνηθες και καθημερινό, η νομική αγορά παραμένει στην μεγάλη της πλειοψηφία κατακερματισμένη, αποτελούμενη τόσο από ανεξάρτητες επιχειρήσεις όσο και από κολοσσούς απασχολούντες χιλιάδες άτομα. Οι λόγοι αυτού του κατακερματισμού είναι αφενός τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του νομικού επαγγέλματος σε σχέση λ.χ. με τον λογιστικό χώρο, που καθιστούν την μάχη κυριαρχίας πιο πολύπλοκη, το διαφορετικό νομικό σύστημα από χώρα σε χώρα, οι αυστηροί περιορισμοί ως προς την ικανότητα άσκησης δικηγορίας αλλά και η υποχρέωση αποκλειστικού σκοπού των δικηγορικών εταιρειών. Όμως για τις πλουσιότερες και μεγαλύτερες από αυτές τις εταιρείες η ανάπτυξη των παγκοσμίων κεφαλαιαγορών και η παγκοσμιοποίηση σηματοδοτούν την εποχή όπου οι νομικές συμβουλές σε διεθνές επίπεδο καθίστανται το κατεξοχήν περιζήτητο στοιχείο και το ζωτικότερο και αποδοτικότερο σημείο των εργασιών τους, άνευ του οποίου δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν την υψηλού επιπέδου πελατεία τους.

 
 

Η λειτουργία του θεσμού στην Ελλάδα

 

Στην χώρα μας ο θεσμός των δικηγορικών εταιρειών καλύπτεται από το π.δ. 518/1989 το οποίο ανέτρεψε το μέχρι τότε απροσπέλαστο τείχος της μονήρους δικηγορίας, επιτρέποντας την σύστασή τους με την μορφή ‘’αστικής επαγγελματικής εταιρείας δικηγόρων’’. Δεκατέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την εισαγωγή του θεσμού στην ελληνική νομική και επαγγελματική πραγματικότητα και στο μητρώο του ΔΣΑ, του μεγαλύτερου επιστημονικού συλλόγου της χώρας είναι εγγεγραμμένες μόνο 38 εταιρείες δικηγόρων. Το νούμερο ηχεί πραγματικά μηδαμινό και μαρτυρεί προφανή επιφυλακτικότητα αλλά και αντίστοιχη δυσπεψία του θεσμού από τoν ελληνικό νομικό κόσμο. Ελλιπής ενημέρωση, φόβος για το νέο – που δεν είναι καν νέο πια – απαιτητικές διατυπώσεις;

 

Η άποψη περί αποτυχίας του θεσμού των δικηγορικών εταιρειών στην χώρα μας, αποκλειστικά και μόνο επειδή ο νομικός κόσμος δεν ήταν έτοιμος να τον δεχτεί, να τον υιοθετήσει και να τον εξελίξει βιώνοντας τον, αρνούμενος να εναρμονιστεί και να ακολουθήσει την διεθνή- και κατά τη γνώμη μας θετική- αυτή εξέλιξη του επαγγέλματος μας λόγω δυσπιστίας, προσωποκεντρικών και παλαιομοδίτικων νοοτροπιών, δεν αποτελεί το μονογενή παράγοντα δυσλειτουργίας του θεσμού. Κατ’ ουσίαν, σημαντική τροχοπέδη και ανάχωμα στην διαδικασία αυτή εξέλιξης του επαγγέλματός μας διαδραμάτισαν οι δύσκαμπτες και απαγορευτικές διατυπώσεις του σχετικού νομοθετήματος, όπως ο προβλεπόμενος ελάχιστος αριθμός των πέντε εταίρων για την σύσταση δικηγορικής εταιρείας, που απέτρεψαν την μεγαλύτερη μάζα των δικηγόρων από το να χρησιμοποιήσει τις δικηγορικές εταιρείες ως σύγχρονο φορέα άσκησης του λειτουργήματος τους.

 

Αναμφίβολα παρά τις όποιες τεχνικές και νομοτεχνικές δυσκολίες εφαρμογής του θεσμού στην πράξη, είναι διεθνώς παραδεκτό και αποδεδειγμένο ότι ο θεσμός χαίρει πλειάδας πλεονεκτημάτων τα οποία συνοψίζονται στα ακόλουθα: Πρώτον, ο μεγάλος αριθμός των δικηγόρων που απαρτίζουν μια τέτοια εταιρεία συντείνει στην δυνατότητα εξειδίκευσης του γραφείου σε περισσότερους κλάδους δικαίου, έτσι ώστε να μπορεί αυτό να αντεπεξέλθει στις σύγχρονες ανάγκες που γεννά η ελευθερία κυκλοφορίας κεφαλαίων, προσώπων και αγαθών στο διεθνή χώρο με την συνεπαγόμενη υποχρέωση εφαρμογής περισσοτέρων δικαιϊκών συστημάτων. Κατά τον τρόπο αυτό το γραφείο προσφέρει καλύτερου επιπέδου υπηρεσίες, ταχύτερη εξυπηρέτηση στον πελάτη, νομικά ασφαλείς συμβουλές, επιτυγχάνοντας έτσι αποδοχές υψηλότερου επιπέδου.

 

Δεύτερον, οι δικηγορικές εταιρείες έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορούν να επιτύχουν αποδοτικότερη εκμετάλλευση των μέσων, δηλαδή του προσωπικού, των μηχανημάτων, του υλικοτεχνικού εξοπλισμού, καθώς και διαρκή επαγγελματική μετεκπαίδευση. Στις δικηγορικές εταιρείες εξασφαλίζεται εκτός των άλλων διαρκής γραμματειακή υποστήριξη, πλουσιότερη βιβλιοθήκη, εκπροσώπηση σε Συνέδρια και επιστημονικές ημερίδες, επιμερισμός του κατ’ άτομο αναλογούντος κόστους, στοιχεία τα οποία συντείνουν στην επαύξηση του επαγγελματισμού ενός γραφείου.

 

Τρίτον, η ανατροπή του παραδοσιακού σχήματος προσωπικής εμπιστοσύνης του πελάτη στον ένα και μοναδικό ή στον επικεφαλή δικηγόρο και η αντικατάστασή του από την εμπιστοσύνη στο σύνολο, στην ομάδα και στην πληρέστερη εξυπηρέτηση επί τη βάσει αντικειμενικών πλέον κριτηρίων.

 

Τέταρτον, περαιτέρω οι δικηγορικές εταιρείες παρέχουν την δυνατότητα κάλυψης των αναγκών μεγάλων εταιρειών που στελεχώνονται συχνά ακόμη και από εσωτερικό νομικό τμήμα προερχόμενο και καθοδηγούμενο από την δικηγορική εταιρεία, δυνατότητα ανύπαρκτη για τον μεμονωμένο δικηγόρο.

 

Πέμπτον, ο προνομιακός και συγκριτικά χαμηλότερος φορολογικός συντελεστής των δικηγορικών εταιρειών σε σχέση με τους μεμονωμένα φορολογούμενους επιτηδευματίες δικηγόρους βάση κλίμακας που ξεπερνά στις περισσότερες περιπτώσεις τον φορολογικό συντελεστή των δικηγορικών εταιρειών εξασφαλίζει περισσότερα έσοδα σε όσους επιλέγουν αυτή τη λύση.

 

Βεβαίως ο θεσμός των δικηγορικών εταιρειών ανατρέπει διάφορες πτυχές της παραδοσιακής δικηγορίας και εισάγει νέα στοιχεία όπως: εξάρτηση εκ των συνεταίρων, περιορισμός της απόλυτης κλασικής αυτονομίας, απόδοση λογαριασμού και ενημέρωση κινήσεων, διαφάνεια και ανάπτυξη δομών συνεργασίας και συνδιαχείρισης, προσωπική ανωνυμία, περιορισμός στην επιλογή των πελατών εξαιτίας των συγκρούσεων συμφερόντων πολλών εξ αυτών, χρεώσεις επί τη βάσει ενιαίας τιμολογιακής πολιτικής, περιορισμός της εξαρτημένης προσωπικής σχέσης δικηγόρου- πελάτη.

 
 

Εκσυγχρονισμός του ισχύοντος νομοθετικού καθεστώτος

 

Στην κατεύθυνση εκσυγχρονισμού του θεσμού των δικηγορικών εταιρειών, και στα πλαίσια του Νέου Κώδικα Περί Δικηγόρων, ο Δ.Σ.Α. όρισε ειδική επιτροπή απαρτιζόμενη από τους Συμβούλους του Δ.Σ.Α. Νικόλα Κανελλόπουλο, Γιώργο Μπούρα και Χριστίνα Τσαγκλή, με σκοπό την επεξεργασία προτάσεων και τροποποιήσεων του κανονιστικού πλαισίου των δικηγορικών εταιρειών. Η Επιτροπή του Δ.Σ.Α. κάλεσε όλους τους εκπροσώπους των Δικηγορικών Εταιρειών (38 Εταιρείες εγγεγραμμένες στον Δ.Σ.Α.) σε κοινή συνεδρίαση, όπου συζητήθηκαν οι προτεινόμενες διατάξεις του νέου Κώδικα περί Δικηγόρων που αφορούν στις Δικηγορικές Εταιρείες, καθώς και όλες οι προτάσεις και απόψεις τους σε σχέση με το νέο θεσμικό πλαίσιο των Δικηγορικών Εταιρειών.

 

Τα μέλη της Επιτροπής του Δ.Σ.Α. αφού επεξεργάστηκαν τις έγγραφες προτάσεις και απόψεις που τέθηκαν υπόψη τους κατέληξαν κατ’ αρχήν στο ότι το σχέδιο των τροποποιήσεων του Κώδικα που αφορούν στις Δικηγορικές Εταιρείες αποτελεί σαφή πρόοδο συγκριτικά με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο καθώς αντιμετωπίζει και επιλύει αρκετά από τα προβλήματα του ισχύοντος νομοθετικού καθεστώτος που είχαν συντείνει στην δυσλειτουργία του θεσμού.

 

Συγχρόνως όμως θεωρήθηκε αναγκαίο να τροποποιηθούν συγκεκριμένες διατάξεις έτσι ώστε να διευκολυνθεί η εταιρική λειτουργία, να δοθεί το μέγιστο δυνατό εύρος αυτορύθμισης μέσω του εκάστοτε καταστατικού ή εσωτερικού κανονισμού και να περιοριστούν όσο το δυνατόν οι αντίστοιχες κανονιστικές ρυθμίσεις αναγκαστικού χαρακτήρα.

 
 

Το Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. απεδέχθη την εισήγηση της Επιτροπής, της οποίας τα βασικά σημεία συνοψίζονται στα ακόλουθα:

 

• Έγινε αποδεκτή η τροποποίηση του Σχεδίου σύμφωνα με την οποία δύο ή περισσότεροι δικηγόροι μπορούν να συστήσουν «Αστική Επαγγελματική Δικηγορική Εταιρεία», πράγμα το οποίο αποτελούσε αίτημα της πλειοψηφίας των συναδέλφων για πάρα πολύ καιρό γιατί το ισχύον καθεστώς που προβλέπει «τουλάχιστον πέντε δικηγόροι» αποτέλεσε κατά την κρατούσα άποψη την σημαντικότερη τροχοπέδη του θεσμού. Η άποψη η οποία εκφράστηκε από εκπροσώπους δύο –τριών δικηγορικών εταιρειών ότι η μείωση του ελαχίστου αριθμού των εταίρων από πέντε σε δύο είναι εσφαλμένη γιατί θα οδηγήσει «στην δημιουργία μιας αντίστροφης τάσης αποδόμησης των δικηγορικών εταιρειών» με πιθανό κίνδυνο απόσυρσης του θεσπισμένου φορολογικού κινήτρου του συντελεστή φορολόγησης 25%, λόγω της δημιουργίας πολυάριθμων μικρών εταιρειών, αποκρούσθηκε ομόφωνα ως πλήττουσα τον υγιή ανταγωνισμό και δημιουργούσα δεσπόζουσα θέση στην αγορά των δικηγόρων με προνόμια αθέμιτου πια χαρακτήρα για λίγους και συνειδητή και ηθελημένη δημιουργία προσχωμάτων στην πλειονότητα των δικηγόρων κατά την προσπάθεια εφαρμογής του νόμου και υιοθέτησης του θεσμού. Aλλωστε, κυρίαρχη βούληση του νομικού κόσμου είναι η εφαρμογή και χρησιμοποίηση του θεσμού από ευρύτερο αριθμό δικηγόρων και ως εκ τούτου απόψεις που συντείνουν στην δημιουργία ειδικού numerous clausus δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές, γιατί εκτός των άλλων αλλοιώνουν και την καθιερωμένη μορφή του δικηγορικού λειτουργήματος στην Ελλάδα.

 

Προτείνεται να θεσπιστεί η δυνατότητα ίδρυσης υποκαταστημάτων εκτός της πρωτοδικειακής περιφέρειας της έδρας της εταιρείας, καθώς και η δυνατότητα ίδρυσης υποκαταστήματος σε άλλη πρωτοδικειακή περιφέρεια εφόσον ένας τουλάχιστον εταίρος της Δικηγορικής Εταιρείας είναι δικηγόρος από την οικεία περιφέρεια του υποκαταστήματος. Έγινε έτσι αποδεκτό πάγιο αίτημα των δικηγορικών εταιρειών, οι οποίες στα πλαίσια του υγιούς ανταγωνισμού επιθυμούν την επέκταση των δραστηριοτήτων τους και σε άλλες πρωτοδικειακές περιφέρειες καθώς και την συνεργασία και εταιρική σύμπραξη με δικηγόρους εγκατεστημένους στην περιφέρεια άλλου Πρωτοδικείου της χώρας.

 

• Αναγνωρίζεται επίσης η δυνατότητα ίδρυσης υποκαταστημάτων στο εξωτερικό σύμφωνα με τις διατάξεις της Νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τις ειδικότερες διατάξεις του εκάστοτε κράτους υποδοχής.

 

Απαγορεύεται η συμμετοχή σε δικηγορική εταιρεία καθώς και η με οποιοδήποτε τρόπο συμμετοχή στα κέρδη της εταιρείας τόσο σε νομικό όσο και σε φυσικό πρόσωπο που δεν ασκεί το δικηγορικό επάγγελμα. Απαγορεύεται επίσης, η κατ’ επάγγελμα και με οποιαδήποτε άμεσα ή έμμεσα ανταλλάγματα ανάθεση από φυσικό ή νομικό πρόσωπο δικηγορικών υποθέσεων τρίτων σε δικηγόρο ή σε δικηγορική εταιρεία. Με τις ως άνω απαγορεύσεις ο νομικός κόσμος της Ελλάδας ακολουθεί την κυρίαρχη στα πλαίσια της ΕΕ απαγόρευση σύστασης πολυ- επαγγελματικών ενώσεων και αντίστοιχης απαγόρευσης σύμπραξης υπό την ίδια νομική μορφή ή με την μορφή αποκλειστικής συνεργασίας δικηγόρων με λογιστές, συμβολαιογράφους και άλλους παραπλήσιους επαγγελματικούς κλάδους.

 

• Το καταστατικό της εταιρείας αλλά και οι τροποποιήσεις αυτού υποβάλλονται για έγκριση στον Δικηγορικό Σύλλογο στην περιφέρεια του οποίου έχει οριστεί η έδρα της εταιρείας, η οποία γίνεται με απόφαση του ΔΣ, που ελέγχει εάν οι διατάξεις του καταστατικού συμφωνούν με τις διατάξεις του νόμου και την δικηγορική δεοντολογία.

 

• Η εταιρική επωνυμία σχηματίζεται από τα ονοματεπώνυμα ή μόνο τα επώνυμα ενός ή περισσότέρων εταίρων υπό τον γενικό τίτλο ‘’Δικηγορική Εταιρεία’’. Η επωνυμία δύναται να διατηρηθεί και μετά θάνατον ή συνταξιοδότηση εταίρου, του οποίου το όνομα αναφέρεται σ’ αυτήν, σύμφωνα με όσα ειδικότερα ορίζονται στο καταστατικό.

 

• Οι εταίροι υποχρεούνται να εισφέρουν στην εταιρεία την εργασία τους. Επιτρέπονται όμως και οι συμπληρωματικές εισφορές σε χρήματα ή σε είδος καθώς επίσης και σε χρήση μόνο κινητών και ακινήτων αποκλειστικά για τις ανάγκες στέγασης της εταιρείας. Επιτρέπεται επίσης, η απόκτηση κυριότητας ακινήτου από την εταιρεία για την επαγγελματική της εγκατάσταση και μόνο. Με τις ρυθμίσεις αυτές καθορίζεται ρητά και κατηγορηματικά ο προσωπικός χαρακτήρας των δικηγορικών εταιρειών, αποκλειομένου έτσι του κεφαλαιουχικού χαρακτήρα του θεσμού. Συγχρόνως όμως, παραχωρήθηκαν στις εταιρείες δικαιώματα χρήσης ή και απόκτησης κυριότητας κινητών και ακινήτων για τις ανάγκες της λειτουργίας της, δικαιώματα εξάλλου που έχουν αναμφίβολα οι δικηγόροι ως φυσικά πρόσωπα.

 

• Η εταιρεία διοικείται από έναν ή περισσότερους διαχειριστές οι οποίοι είναι υποχρεωτικά δικηγόροι - εταίροι της εταιρείας. Οι διαχειριστές έχουν την διοίκηση του νομικού προσώπου, κατανέμουν τις υποθέσεις μεταξύ των μελών, φροντίζουν και διαχειρίζονται τις υποθέσεις της, και την αντιπροσωπεύουν δικαστικά και εξώδικα, ενεργούν δε από κοινού ή ξεχωριστά σύμφωνα με τις ειδικότερες αρμοδιότητες που προβλέπει το καταστατικό. Με την διάταξη αυτή, δεν έγινε αποδεκτός ο προτεινόμενος από το σχέδιο νόμου καθορισμός ενός διαχειριστή και ενός αναπληρωτή διαχειριστή και αντιθέτως δόθηκε η δυνατότητα τόσο στο καταστατικό όσο και στην ΓΣ των εταίρων να αυτορυθμίσουν τα της διοίκησης και εκπροσώπησης της κάθε εταιρείας.

 

• Επίσης, σε μια σειρά άρθρων όπως λ.χ. η απόκτηση κυριότητας ακινήτου, η είσοδος νέων μελών, η λύση της εταιρείας, η μη διανομή κερδών, η τροποποίηση του εταιρικού, προβλέφθηκε ειδική πλειοψηφία των εταίρων που αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον τα ¾ των μερίδων της εταιρείας, εκτός αν άλλως ορίζεται στο καταστατικό, αντί της προβλεπομένης ομοφωνίας στο σχέδιο νόμου, η οποία κρίθηκε ως ανελαστική και συχνά απαγορευτική για την λήψη σχετικών αποφάσεων.

 
 

Μείζον ζήτημα δε που χρήζει αντιμετώπισης από τους οικείους δικηγορικούς συλλόγους είναι η προάσπιση των συμφερόντων των νέων δικηγόρων που χρησιμοποιούνται σήμερα στις δικηγορικές εταιρείες εν είδει αχυρανθρώπων και όχι αληθινών εταίρων, με πενιχρές αποδοχές κατ’ ουσίαν υπαλλήλων, ενώ ταυτόχρονα τους αποστερείται η δυνατότητα να ασκήσουν μεμονωμένα το λειτούργημα.

 

Είναι αναγκαίο πλέον να πάψει ο θεσμός να απεικονίζει αποκλειστικά και μόνο την συγκέντρωση δικηγορικής ύλης με την συνεπαγόμενη συγκέντρωση κεφαλαίου και πρέπει να τροποποιηθεί πλέον το οικείο π.δ. κατά τρόπον ώστε να υιοθετηθεί ο θεσμός από την πλειονότητα του δικηγορικού κόσμου, να γίνει προσιτός και εύπλαστος, αλλά όχι καταστρατηγήσιμος από έναν μικρό αριθμό δικηγόρων.

 
 

Συμπέρασμα

 

Ακτινογραφώντας τα νέα οικονομικά αλλά και πραγματικά δεδομένα, με την πληθώρα των κλάδων και τομέων δικαίου, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι δικηγορικές εταιρείες αποτελούν απλώς το μοναδικό όχημα, το αναγκαίο δηλαδή μέσο για την επιτυχή είσοδο και παραμονή στον νέο αυτό κόσμο της αγοράς εργασίας, υπό τη βασική προϋπόθεση όμως της παροχής κινήτρων τόσο φορολογικών αλλά και επενδυτικών ειδικά προς νέους δικηγόρους με στρατηγικό προσανατολισμό την ανάπτυξη εταιρικών πρωτοβουλιών εξειδικευμένης και αναβαθμισμένης παροχής υπηρεσιών.

 

Είναι υποχρέωση λοιπόν της νομοθετικής εξουσίας και ηθικό χρέος των εκπροσώπων του δικηγορικού κόσμου να προβούν στις αναγκαίες προαναφερθείσες τροποποιήσεις του νομοθετικού καθεστώτος κατά τρόπον ώστε να δώσουν κίνητρα στους νέους δικηγόρους να συνενωθούν στα πλαίσια της συνεργατικής δικηγορίας, να κατανοήσουν την αναγκαιότητα της συνεργασίας και της λειτουργίας της ‘’ομάδας’’, καλύπτοντας έτσι πληθώρα κλάδων δικαίου, εξυπηρετώντας πληρέστερα και ουσιαστικότερα τους πελάτές τους, χτίζοντας έτσι ‘’όνομα’’ στην αγορά, προκειμένου να επιβιώσουν επιτυχώς στο νέο ανταγωνιστικό πεδίο παροχής υπηρεσιών.

 
 

Νικόλας Κανελλόπουλος

 

Δικηγόρος – Σύμβουλος Δ.Σ.Α.

 

Related items

Design and Powered by JAMP