Logo
Print this page

Οι Ιάπωνες αυτή τη στιμγή διδάσκουν πως να ξεφύγουμε από τις αυταπάτες μας

japan march 2011

Ευχαριστούμε και πάλι τον καλό συνάδελφο "andurarum" για τη συνεργασία και δημοσιεύουμε το άρθρο του.

 

ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΜΑΣ

Ένα πεσμένο άνθος

 

Που επιστρέφει στο κλαδί, σκέφτηκα

 

Μα όχι, μια πεταλούδα.

 

Αρακίντα Μοριτάκε*

 

Τελικά, δεν είναι μόνο οι φτωχοί κάτοικοι της Αφρικής εγκαταλελειμμένοι σε σωρούς με πυρηνικά απόβλητα.

 

Τελικά, δεν μπορεί η επιστήμη να τα προβλέψει όλα ..........

στα σίγουρα, εκτός από το ότι δεν μπορεί να τα προβλέψει όλα στα σίγουρα.

 

Τελικά, η απόσταση μιας υπερβιομηχανοποιημένης, υπερκαπιταλιστικής χώρας από μια «υπανάπτυκτη» χώρα είναι πολύ μικρή, δυόμισυ μέτρα, όσο μπορεί η γη να σε μετακινήσει όταν έχει νεύρα.

 

Τελικά, ένας ενεργοβόρος τρόπος ζωής, κατατρώγει τη ζωή την ίδια, ακόμη και των προνομιούχων αυτού του τρόπου ζωής.

 

Τελικά, ο πιο πλούσιος Ιάπωνας (ή κάποιος από άλλη χώρα, τελικά δεν έχει σημασία) αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να αγοράσει δυο μέτρα γης στην Ιαπωνία και να μπορεί εκεί να μείνει ή να φυτέψει ένα δέντρο, χωρίς φόβο να κοιμηθεί εκεί ή να φάει τους καρπούς που θα γεννηθούν μετά από χρόνια.

 

Τελικά, οι διπλωματικές αποστολές των πλουσίων κρατών, προτιμούν να αποσυρθούν άρον-άρον από τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της γης, όπως θα έκαναν σε οποιαδήποτε φτωχή, ασήμαντη χώρα της Αφρικής και να σε αφήσουν αβοήθητο στα δύσκολα, ενώ μέχρι σήμερα το πρωί έκαναν μπίζνες με σένα, παρά τη γενική καταστροφή των συμπολιτών σου.

 

Τελικά, πόσο κοστίζει να είσαι οικονομικός γίγαντας;

 

Τελικά, οι 30.000 Ιάπωνες άστεγοι που αυτοκτόνησαν το 2010 πέθαναν για το τίποτε; Για έναν καπιταλισμό που θα τους σκότωνε φέτος, έτσι κι αλλιώς; Πέθαναν πιστεύοντας ότι είναι παρείσακτοι σε μια πλούσια οικονομία; Πέθαναν πιστεύοντας ότι είναι βάρος; Ότι δεν αξίζει να ζουν αφού δεν θα κατάφερναν ποτέ να συμμετάσχουν ξανά στο Ιαπωνικό όνειρο;

 

Τελικά, τι ονειρεύονται σήμερα οι άστεγοι Ιάπωνες, αυτοί που ήταν άστεγοι πριν το σεισμό και αυτοί που ήταν νοικοκυραίοι πριν το σεισμό; Τι χρώματα έχουν τα όνειρα των ξεσπιτωμένων ανθρώπων που ήδη εισπνέουν ραδιενέργεια;

 

Τελικά, η ραδιενέργεια δεν είναι άλλο ένα πρόσωπο της φύσης; Πότε η φύση έκανε διακρίσεις; Γιατί πιστεύουμε ότι άμα έχουμε τα λεφτάκια μας, τα σπιτάκια μας, τα αυτοκινητάκια μας, τα πλούσια ρούχα μας και τα ακριβά μας εστιατόρια, η φύση θα μας συμπεριφερθεί με την ίδια δουλικότητα με την οποία εμείς συμπεριφερόμαστε στους πιο πλούσιους από μας;

 

Τελικά, γιατί είναι τόσο χαρούμενοι όλοι αυτοί στις τηλεοράσεις ότι… «εμάς στην Ελλάδα» δεν θα μας επηρεάσει η ραδιενέργεια; Εκτός και εάν η μόλυνση θα παραμείνει ευλαβικά στον εναέριο χώρο και στα χωρικά ύδατα της Ιαπωνίας, γιατί δεν έχει διαβατήριο και θα τη σταματήσουν στο τελωνείο. Εκτός και εάν, το ότι μπορεί να μην μας επηρεάσει, σημαίνει ότι η θυσία τόσων χιλιάδων ανθρώπων δεν θα μας ανοίξει τα μάτια, να ξανασκεφτούμε, να δούμε ξανά τις απόψεις μας για όλα, για τη φύση, για την οικονομία, για τον τρόπο ζωής μας.

 

Τελικά, βλέπουμε το μέλλον μας σε πραγματικό χρόνο και σε αντίθεση με τα αδέρφια μας στην αντίπερα πλευρά της γης, έχουμε χρόνο, τρόπο και αέρα καθαρό για να σκεφτούμε τι θα κάνουμε.

 

Και για την αντιγραφή,

 

andurarum

*Αυτό το υπέροχο χαϊκού το βρήκα εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Arakida_Moritake.

 

Related items

Design and Powered by JAMP