σύλληψη και ο ξυλοδαρμός διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν σχετικά. Κατεύθυνση της πολιτείας ήταν για μία ακόμη φορά η συγκάλυψη και αποσιώπηση του θλιβερού γεγονότος.

Αποτελεί λοιπόν στοιχειώδες και άμεσο δημοκρατικό αίτημα να αρθούν όλες εκείνες οι αστυνομικές πρακτικές που ματαιώνουν τα στοιχειώδη συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών.

  Η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων στο κέντρο της Αθήνας συνεχίζει να είναι ασφυκτική, ενώ εντείνονται και οι πρακτικές μαζικού ελέγχου του πληθυσμού. Πρακτικές σαν και αυτές, πέραν του ότι περιορίζουν τα δικαιώματα ελεύθερης κίνησης, συνάθροισης και ανάπτυξης της προσωπικότητας, οδηγούν με αναγκαίο τρόπο σε πλήθος περιστατικών αυθαιρεσίας και βίας εις βάρος πολιτών. Είναι επιτακτική ανάγκη να ελαττωθεί η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων στο κέντρο της πόλης, να πάψει η διευρυνόμενη τάση αστυνόμευσης και ελέγχου της κοινωνικής ζωής.

Αποτελεί επίσης καταχρηστική και αντισυνταγματική πρακτική η απόκρυψη των προσωπικών στοιχείων των δρώντων αστυνομικών οργάνων. Μεγάλο ποσοστό των αστυνομικών δυνάμεων δεν φέρουν διακριτικά στοιχεία που να εξειδικεύουν την ταυτότητα του κάθε αστυνομικού, ενώ επιπλέον πολλά σώματα ασφαλείας χρησιμοποιούν εξοπλισμό όπως κράνη ή/και κουκούλες. Το καθεστώς ανωνυμίας ματαιώνει το συνταγματικό δικαίωμα του πολίτη να προστατευτεί δικαστικά σε περίπτωση που γίνει αποδέκτης αστυνομικής αυθαιρεσίας, είναι παράνομο και βαθύτατα αντιδημοκρατικό και θα πρέπει άμεσα να αρθεί.

Άμεση υποχρέωση της πολιτείας αποτελεί επιπλέον ο τερματισμός της αυθαίρετης και παράνομης πρακτικής της «προσαγωγής» πολιτών στην Ασφάλεια και ελέγχου του δικαστικού τους παρελθόντος. Εκατοντάδες πολίτες υφίστανται αυτή την οδυνηρή και εξευτελιστική εμπειρία, συχνά μάλιστα φορώντας χειροπέδες, χωρίς να συντρέχουν υπόνοιες τέλεσης κάποιου αδικήματος και κατά κανόνα παρά το γεγονός ότι φέρουν και επιδεικνύουν την αστυνομική τους ταυτότητα. Κατά τη διάρκεια της -πολύωρης συνήθως- κράτησής του ο πολίτης δεν λαμβάνει εξηγήσεις και δεν του επιτρέπεται η επικοινωνία με συνήγορο.

Αποτελεί πρακτική της Ασφάλειας να στερεί τους «προσαχθέντες» ή συλληφθέντες πολίτες από την επικοινωνία με το συνήγορό τους. Πρόκειται για ένα καθεστώς αυθαίρετης αποστέρησης του πολίτη από το δικαίωμά του να λάβει γνώση των δικαιωμάτων του και να τα προβάλει ενώπιον των Αρχών. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο κρατούμενος  είναι εύκολα δυνατό να γίνει θύμα αυθαιρεσιών ή να καθοδηγηθεί παραπειστικά σε ομολογίες (π.χ. μέσω ψυχολογικής πίεσης). Θα πρέπει η πολιτεία να εγγυηθεί την ακώλυτη πρόσβαση του πολίτη σε συνήγορο από την πρώτη στιγμή της σύλληψης.

Οι ευθύνες είναι ακέραια πολιτικές και μόνο ως τέτοιες μπορούν να αποδοθούν. Θεωρούμε άμεση δημοκρατική επιταγή τον τερματισμό των πρακτικών αστυνομικής αυθαιρεσίας.