V. Aντιπολίτευση στους τρεις μεγάλους δικηγορικούς συλλόγους : Επιτροπές αγώνα ή (σύμφωνα με τον κ. Λαμτζίδη) τα "κουτσαβάκια" του δικηγορικού συνδικαλισμού.
Ο μύθος ότι η "απελευθέρωση" θίγει μόνο τους περιφερειακούς συλλόγους δεν καλλιεργήθηκε τυχαία. Προσπαθεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι στους τρεις μεγαλύτερους συλλόγους της χώρας (ΔΣΑ, ΔΣΘ και ΔΣΠ) υπάρχουν συμφέροντα, τα οποία επιδιώκουν την "απελευθέρωση" και προσδοκούν κέρδη σε βάρος των μικρών δικηγορικών γραφείων, των αυτοαπασχολούμενων και των νέων δικηγόρων, αλλά και όλου του (ήδη σε κακή κατάσταση) συστήματος απονομής της δικαιοσύνης.
Τα συμφέροντα αυτά, τα οποία κρύβονται επιμελώς πίσω από υποτιθέμενες "αντισυντεχνιακές" λογικές και οράματα περι "εκσυγχρονισμού" της δικηγορίας, όχι μόνο εκφράζονται εντός των διοικητικών συμβουλίων των τριών μεγάλων συλλόγων, αλλά και κυριαρχούν, καθώς τα κριτήρια εκλογής των μελών των διοικητικών συμβουλίων που επικρατούν είναι συνήθως η κομματική - πολιτική τοποθέτηση των υποψηφίων ή οι προσωπικές εξυπηρετήσεις και διευκολύνσεις που μπορούν να προσφέρουν. Αποτέλεσμα (και συγχρόνως και αιτία) των παραπάνω είναι η γραφειοκρατική διαχείρηση των ζητημάτων των συλλόγων, η χρησιμοποίηση της θέσης του συμβούλου για επιδίωξη ίδιων στόχων (από ευνοϊκή μεταχείριση από τους δικαστές έως τη μεταπήδηση στον πολιτικό στίβο), η πλήρης απομάκρυνση από τα προβλήματα του μαχόμενου δικηγόρου, η παντελής ανυπαρξία συνδικαλιστικής λογικής και βεβαίως η περιθωριοποίηση αυτών (γιατί υπήρξαν κάποιοι) που αντιλήφθηκαν ότι η "απελευθέρωση" οδηγεί στη διάλυση του δικηγορικού κόσμου.
Κι όμως παρά το δυσμενές τοπίο που επικρατεί στους τρεις μεγάλους συλλόγους υπήρξε αντιπολίτευση και μαλιστα δυναμική. Αναφερόμαστε στις επιτροπές (ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ ΜΠΟΛΚΕΝΣΤΑΙΝ στον Πειραιά, ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΑΘΗΝΑΣ και ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ) που συγκροτήθηκαν έχοντας ως στόχο τη δημιουργία αντιστάσεων ενάντια στην "απελευθέρωση" και τα μέτρα, οι οποίες μολονότι δεν μπόρεσαν να συσπειρώσουν μεγάλο αριθμό συναδέλφων, έδρασαν επιτυχώς ως ομάδες πίεσης και ως πηγές "αντιπληροφόρησης". Είναι δε αναμφισβήτητο γεγονός ότι συνέβαλαν στην "αποκάλυψη" των προθέσεων και των πρακτικών των τριών Προέδρων (δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Λαμτζίδης απεκάλεσε τους συναδέλφους αυτούς "κουτσαβάκια" του δικηγορικού συνδικαλισμού στην τελευταία Ολομέλεια), όπως ακόμη ότι πίεσαν προς την κατεύθυνση της αγωνιστικής κινητοποίησης του κλάδου.
Μερικές επιτυχείς - κατά την άποψη μας - κινήσεις ήταν η διαμαρτυρία στη Συντονιστική Επιτροπή που έγινε στον Πειραια, η πίεση που ασκήθηκε προς το Δ.Σ. του Δ.Σ.Π. να πάρει θέση για την "απελευθέρωση", η παρέμβαση στη διαβαλκανική διάσκεψη δικηγόρων , η συμμετοχή στις απεργιακές πορείες και οι παρεμβάσεις στις Ολομέλειες, με τελευταία το "κράξιμο" του Υπουργού Δικαιοσύνης στην Καβάλα. Ενα δε καινούριο και σημαντικό στοιχείο στη δράση αυτών των επιτροπών είναι ότι όχι μόνο ξέφυγαν από τα πλαίσια του συλλόγου στο οποίο ανήκουν και είναι σε επικοινωνία για την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ τους, αλλά έχουν κατορθώσει και να συντονίζουν τη δράση τους και να κινούνται από κοινού ως "ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ".