VI. Η προοπτική του αγώνα των δικηγόρων ή το αναγκαζόμενο νερό τον ανήφορο πηγαίνει!

Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για την προοπτική του αγώνα των δικηγόρων, είτε βλέποντας τα πράγματα από την αισιόδοξη πλευρά τους, είτε τα αντιμετώπιζε από την ακριβώς αντίθετη, την απαισιόδοξη

Εμείς θα πούμε μόνο ότι υπό τις παρούσες συνθήκες ο αγώνας είναι αναγκαίος για την επαγγελματική (και όχι μόνο) επιβίωση μας και ότι η προοπτική του θα εξαρτηθεί από την επιμονή, την υπομονή και κυρίως την ικανότητα (η οποία δεν είναι έμφυτη αλλά αποκτάται) να βλέπουμε μπροστά, να θέτουμε στόχους και να διορθώνουμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας.

Σήμερα, παρότι ακούγεται παράδοξο, είμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ΄ ότι τρεις μήνες πριν. Η ανάγκη της κοινής δράσης μεταξύ των συλλόγων έχει όχι μόνο κατανοηθεί, αλλά και κατακτηθεί τουλάχιστον έως ένα βαθμό, οι αυταπάτες και τα τεχνάσματα με τα οποία οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των τριών μεγάλων συλλόγων μας κρατούσαν σε καταστολή έχουν αποκαλυφθεί και η εμπειρία των τριών τελευταίων μηνών δείχνει ότι οι δικηγόροι και αγωνιστικό φρόνημα έχουν και δεν είναι διατεθειμένοι να απεμπολήσουν τα δικαιώματά τους.

Το επόμενο λοιπόν βήμα είναι, εκτιμώντας τα εφόδια που έχουμε αποκτήσει από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών, να ξεπεράσουμε την ηττοπάθεια που τεχνηέντως καλλιεργείται. Να δούμε μπροστά! Να πειραματιστούμε με νέες μορφές πάλης! Να συγκροτήσουμε μέτωπα με εργαζόμενους και επαγγελματίες από άλλους κλάδους και κυρίως να επανεκτιμήσουμε το όπλο που έχουμε στα χέρια μας! Τον θεσμικό ρόλο των δικηγορικών συλλόγων και να τον χρησιμοποιήσουμε ενάντια στα μέτρα και το Μνημόνιο, όχι μόνο προς όφελος του δικού μας αγώνα, αλλά και προς όφελος ολόκληρης της κοινωνίας!